11/28/08

မုန္းစရာ ေကာင္းတဲ့ လူဆယ္ေယာက္

တခါက အညၾတဆုိတဲ့ လူတေယာက္ ဟာ လူ၁၀ေယာက္ နဲ႔ အတူတူ ဘရုတ္ကလန္ ဆုိတဲ့ ျမဳိ႕ကေလး မွာ ေန ထုိင္ ခဲ့ ပါတယ္။ တေန႕ မွာ အရမ္း သေဘာထား ျပည့္ဝ တဲ့့ ဆ၇ာဥာဏ္ ဆုိတဲ့ ေဒါက္တာ တ ေယာက္ နဲ႕ အျမဲ ျပဳံးရႊင္ ျပီး စိတ္ထား ခိုင္မာ ျမင့္ ျမတ္ တဲ့ မဝါဝါခုိင္မင္း တုိ႕ ဇနီးေမာင္နွံ ဟာ အညၾတ အိမ္ေလး ကုိ အ လည္ လာ ခဲ့ ၾကပါ တယ္။ အိမ္ ကုိ အ လည္လာ တဲ့ ဆရာဥာဏ္ နဲ႕ မမဝါ တုိ႕ ဟာ သူတုိ႕ရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းလွ တဲ့ သူတုိ႕ရဲ႕ သမီး ေလး ကုိ အ ျမဲ ေခၚ လာ ခဲ့ ပါ တယ္။ သူတုိ႕ ဟာ အညၾတအိမ္ ေလး ကုိ ေရာက္တုိင္း အညၾတ ေလး ကုိ ေမတၲာ တရား ပုိ႕ေပးျခင္း၊ အားေပး ကူညီမႈ႕ မ်ားေပးျခင္း၊ စိတ္ဓာတ္ တက္ၾကြေစျခင္း၊ ျပဳံးရႊင္ေပ်ာ္ျမဴးေစျခင္း အစရွိ သျဖင့္ဂုဏ္ပုတ္ မ်ား ေျပာမ ကုန္ နဳိင္ တဲ့ စကားေတြ နဲ႕ အညၾတ ကုိ အားေပးတမႈ အေထာက္အကူ ျပဳ ခဲ့တယ္။
တေန႔ မွာ သူတုိ႕ မိသားစုဟာ အျမဲ လာလည္ ေနၾကအတုိင္း အလည္ ေရာက္လာျပီး ရုတ္တရက္ အညၾတ ေလး ကုိ မမဝါ က လွမ္းေမး လုိက္တယ္။ “ေမာင္ေလးအညၾတေရ ေမာင္ေလးအိမ္က ေမာင္ေလး နဲ႕အ တူတူ လူ၁၀ ေယာက္ ရွိ တယ္ သာေျပာတာ ဘယ္သူကုိ မွ မေတြ႕ ရဘူးေနာ္”
အညၾတက “ဟုတ္တယ္ဗ် မမဝါ”
အညၾတ စကားေတာင္ မ ဆုံးေသး ရုတ္တရက္ အညၾတ အိမ္ေဘး မွာေန ေသာ ၊ေခ်ာေမာလွပျပီး သေဘာထား အင္မတန္ ေကာင္းေသာ၊ ငွက္ငယ္ေလး ဆုိတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ အိမ္ထဲ ကုိ ဝင္ လာတယ္။
ငွက္ငယ္ေလး က“ေဟာမမဝါ တုိ႕ ေရာက္ေနတာကုိး”
ဆရာဥာဏ္ကစကားနည္းသူမုိ႕ ဘာ မွ်ျပန္မေျပာမိေပမယ့္ မမဝါ က “အင္းဟုတ္တယ္ ညီမေလးေရ အမ တုိ႕ လည္း ေရာက္ေနတယ္။” ျပဳံး ရႊင္စြာနဲ႕ ျပန္ေျဖလုိက္ တယ္။
ျပီး ေတာ့ စကား ဆက္ လုိက္ တယ္။ “ဒီမွာေလ ေမာင္ေလးအညၾတ ကုိ ေမးေနတာ သူက လူဆယ္ေယာက္ နဲ႕ အတူတူေနတယ္ တာေျပာတာ လာလည္တုိင္း တေယာက္ မွ လဲ မေတြ႕မိလုိ႕ ဘယ္လုိျဖစ္တာ လဲလုိ႕ ေမးေန တာ။”
ငွက္ငယ္ေလး ကလဲ တဖန္ “ဟုတ္တယ္ အမေရ အမသာ ေမးၾကည့္ေတာ့ သမီး လဲ လာတုိင္း မေတြ႕လုိ႔ ေမးဖုိ႕ ေခ်ာင္းေန တာ။ ေမး ကုိ မ ေမးျဖစ္ဘူး ။ အခုမွ အမ နဲ႕ အတူတူ နားေထာင္ ျဖစ္ ေတာ့ မယ္။ ကုိအညၾတအိမ္ ေရွ႕ မွာ တံခါးဖြင့္ထား တာေတြ႕ လုိ႕ ဘယ္သူေတြ မ်ားေ၇ာက္ေနလဲဆုိျပီး ဝင္ၾကည့္ ၾကည့္တာ။”
အညၾတ က ငွက္ငယ္ေလးနဲ႔ မမဝါ တုိ႕ စကား ဝုိင္းၾက ေနသည္ကုိ ၾကည့္ ျပီး “ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ဟုတ္ပါျပီ။ အစ က ဒီ အေၾကာင္းအ၇ာေတြ ကု္ိ ဘယ္သူမွ မ ေျပာဖုိ႕ စိတ္ ကူးထားတာဗ်။ အခု လုိေမး လာ ေတာ့လဲ ေျပာရတာေပါ့ဗ်ာ။ အေမးရွိရင္ အ ေျဖ ရွိ ရမယ္ ဆုိသလုိေပါ့ ”လုိ႕အညၾတ ကလွမ္းေျပာလုိက္ျပီး ရွမ္းျပည္ က ဟုိေန႕ ကမွ ရလာတဲ့ လၻက္ေျခာက္ ေတြ ကုိေရေႏြး ၾကမ္း အုိးေလးထဲ လွမ္း ထည့္ လုိက္ တယ္။ အဲဒီေနာက္ မွာ ထိုင္ခုန္ ေပၚ ကုိ ေျချပစ္လက္ျပစ္ ထုိင္ခ် လုိက္ေတာ့တယ္။
အညၾတ ကမႈန္ေဝရီ မွဳိင္းေသာ မ်က္နွာျဖင့္ “အျဖစ္က ဒီလုိဗ် မမဝါ နဲ႕ ငွက္ငယ္ေလး ေရ။ ဒီ မွာလူ၁၀ေယာက္ရွိတာမွန္ပါတယ္။ အဲဒီ လူ ဆယ္ေယာက္ လုံး ကုိ က်ြန္ ေတာ္ အရမ္း မုန္း ပါတယ္။ သူ တုိ႕ ၁၀ ေယာက္ လုံး ကုိ က်ြန္ေတာ္ ကြယ္ ရာ မွာ ေနဖုိ႕ ေျပာထား လုိ႕ပါ။ ဒါ ေၾကာင့္ သူတုိ႕ေတြ ဟာ က်ြန္ ေတာ္ ရွိ ရင္ အလုိက္ တသ္ိ ေရွာင္ ေပး ၾက ပါ တယ္။က်ြန္ ေတာ္နဲ႕ မ်က္နွာ ခ်င္းမဆုိင္ ျဖစ္ တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာသြားပါျပီ။ က်ြန္ေတာ္တေယာက္ျခင္းဆီ အေၾကာင္းကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာ ျပမယ္ဗ်ာ။

လူဆယ္ေယာက္ထဲက ပထမ ဆုံး တေယာက္ နာမည္ က ကုိမ်က္စိ တဲ့။
သူဟာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားျမင္ လုိ႕ ရ တဲ့ အရာတုိင္း ကုိ ျမင္နဳိင္တဲ့ စြမ္းအား ရွိ တယ္။ သူ႕ ကုိက်ြန္ ေတာ္ မုန္းရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကဒီ လုိပါ။
(ကုိမ်က္စိ ဟာ က်ြန္ေတာ္ ကုိ မေကာင္းတာေတြ ကုိ လုိက္ ျပေပး ျပီး ေကာင္းတာေတြ ကုိ လွ်စ္လွ်ဴ ရွဴ ထား ခဲ့ပါတယ္။ သူပာာက်ြန္ေတာ္ ငယ္ရြယ္ စဥ္က ေကာင္း တဲ့ အ ျမင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ား ကုိ မ်က္ ကြယ္ ျပဳ ခဲ့ ပါတယ္။ မေကာင္းတာ အ ကုန္ မွန္သမွ် ကုိ ျမင္ေစခဲ့ ပါတယ္။ ဒီအရာ ေတြ ကုိ ငယ္စဥ္ က က်ြန္ ေတာ္ မသိခဲ့ ေပမယ့္ အခ်ိန္ မေနွာင္းခင္မွာ သိ ရ တဲ့အတြက္ ကုိယ့္ ကုိ ကုိယ္အား ရ ေက်နပ္ ခဲ့မိပါတယ္။သုိ႕ေပမယ့္လည္း က်ြန္ေတာ္ အ ေပၚ မွာ တာဝန္ မေက်တဲ့ ကုိမ်က္စိ ကုိ က်ြန္ ေတာ္ မုန္းခဲ့ ပါတယ္။)

ဒုတိယက ကုိနွာေခါင္းဘဲ ျဖစ္ ပါ တယ္။ ကုိ နွာေခါင္း ဟာေလေကာင္း ေလ သန္႕ ကုိ ရွဴ ေပး နဳိင္တဲ့ စြမ္း အား ရွိ ပါ တယ္။ (သုိ႕ ေပ မယ့္လည္း သူ ဟာ ကုိမ်က္စိ နဲ႕ ေပါင္း ျပီး က်ြန္ ေတာ့္ ကို ငွဲညာမႈ႕ မရွိပဲ လုပ္ ခ်င္ ရာ သူ လုပ္ ပါ တယ္။ ဥပမာေျပာ ရရင္ေတာ့ ေဆးလိပ္ ပါဘဲ။ ေဆးလိပ္ အ နံ႕ကုိ ရွဴ ခဲ့ မိျပီ က်ြန္ ေတာ္ ကုိ ေဆးလိပ္ ေသာက္ တတ္ ေအာင္ ကုိနွာေခါင္း ဟာသင္ေပး ခဲ့ ပါတယ္။ ဒီ လုိ မေကာင္းတာ ကုိ အတတ္ သင္ခဲ့ တဲ့ က်ြန္ေတာ္ ဟာ အ ခုအခါ မွာ ေဆး လိပ္ ေသာက္ ျခင္း မရွိ ေသာ္လည္း က်ြန္ ေတာ္ ကုိ မေကာင္း သင္ေပး ခဲ့ တဲ့ ကုိ္နွာေခါင္း ကုိ က်ြန္ေတာ္ မုန္းပါတယ္။)

တတိယ တေယာက္က ကုိပါးစပ္ပါ။ သူဟာ လူတ ကာ နဲ႕ ေျပာဆုိ နဳိင္တဲ့ အ စြမ္း ရွိ ပါ တယ္။(ဒါေပမယ့္ တခါတေလ မွာ သူဟာ သူတပါးမခံသာေအာင္ ေျပာခ်င္ရာ ကုိ လႊတ္ကနဲ ေျပာ ခ်တတ္ ပါ တယ္။ သူဒီလုိ မဆင္မျခင္ေျပာမႈ႕ ေတြေၾကာင့္ က်ြန္ ေတာ္ ကု္ိ အရွက္ ရေစခဲ့ တာ မနည္းပါဘူး။ဒီ လုိ ေျပာ တတ္ တဲ့ အ တြက္ေၾကာင့္ ကုိပါးစပ္ ကုိ က်ြန္ေတာ္မုန္း ပါတယ္။)

စတုတၴ ကေတာ့ ကုိလွ်ာ ပါ။ သူ ဟာ အစာအစား မ်ဳိးစုံ ကုိ အရသာ ခံနဳိင္တဲ့ သူ ပါ။(ဒီ လုိအရသာ ခံနဳိင္တဲ့ အစြမ္းေၾကာင့္ က်ြန္ ေတာ္ ခဏခဏ စိတ္ ဆင္းရဲ ပင္ပန္း ဒုကၡ ခံ ခဲ့ ရဖူး ပါတယ္။ ဒီ အရပ္ မွာ မရွိ တဲ့ ဟုိအရပ္ က စား စရာ ေတြ ကုိ ေအာက္ေမ့ တမ္း တ ေနရတဲ့ ဒုကၡပါ။ ဒီလုိဒုကၡဆုိးကုိ သူသာ မေဖာ္ျပ ခဲ့ရင္ က်ြန္ေတာ္ သိတဲ့အရသာ ေတြကုိလႊမ္းဆြတ္မိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ဒီလုိ သတိရ ေန ရလုိ႔လဲ က်ြန္ေတာ္ ကုိလွ်ာ ကုိ သိပ္မုန္းပါတယ္။)

ပဥၶမ ကေတာ့ ကုိသြား ပါ။ ကုိသြား ဟာ တခါတခါ မွာအစာ ေတြ ကုိ ငရုပ္ ဆုံ ေထာင္း သလုိ ၾကိတ္ ေပး ေန ၾက ပါ။ (သူ ဟာမ ေကာင္း တဲ့ အစာ ေတြ ကုိ က်ြန္ ေတာ္ မသိေအာင္ ၾကိတ္ေပး ခဲ့ ဖူး ပါတယ္။ အဲဒီ အစာေတြ ကုိ က်ြန္ ေတာ္ ဝမ္း ကုိ က်ြန္ေတာ္ မ သိေအာင္ ပုိ႕ေပး ခဲ့ ဖူး ပါ တယ္။ ဥပမာ တခုေျပာ ရရင္ ေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္း ကအ ဆိပ္ရွိ တဲ့ အသီး ကုိ ကုိလွ်ာ ေျမာက္ေပးမႈ ေၾကာင့္ ကုိသြား ဟာ သူကုိယ္တုိင္ ၾကိတ္ေပး ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကုိသြား ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္ ကုိေသျခင္းတရား ဆီ ကုိအလည္ ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ က်ြန္ေတာ့္ ကုိ သူကံေကာင္းေထာက္မွ စြာနဲ႕ ျပန္ လႊတ္ ခဲ့ ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ဒီ ကိစၥျဖစ္ျပီးေနာက္ ပုိင္း က်ြန္ေတာ္ကုိသြား နဲ႕ မ်က္နွာျခင္း မဆုိင္ ေတာ့ပါဘူး။ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ဒီလုိ အျဖစ္ေတြ ေၾကာင့္ ကုိသြား ကုိ က်ြန္ ေတာ္ မုန္း ပါ တယ္။)

ဆဌၥမ က ကုိနား ပါ။ ကုိနား ဟာအ ရာ ဝတၳဳ လုပ္ရွား မႈ႕မွန္ သမွ် ကုိ ၾကား နဳိင္စြမ္း ရွိ ပါ တယ္။(သူ႕ဘယ္ ေလာက္ ၾကားၾကား ပါ က်ြန္ေတာ့္ မိဘ ေတြ၊ ဆရာ/မ ေတြ သင္ ျပေပးတာကုိ ဘယ္ဘက္ က နားေထာင္ျပီး ညာဘက္ကေနထုတ္ ပါတယ္။ သူ႕ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္ ဘဝ ၾကမ္းၾကမ္း ကုိျဖတ္ ခဲ့ ရဖူးပါတယ္။ က်ြန္ ေတာ္ သာ ငယ္ငယ္ တုန္း ကရင္း မိဘေတြ၊ ဆရာ/မ ေတြ စကား သာနားေထာင္ ခဲ့ မယ္ဆုိရင္ အခုေလာက္ ဆုိ ဒီ ထက္ ကုိ ပုိျပီး ပညာေတြတတ္ ေနပါျပီ။ သူေၾကာင့္ က်ြန္ ေတာ္ ၾကားသင့္တဲ့ ပညာေကာင္းေတြ လႊတ္ခဲ့ ရဖူး ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ကုိနား ကုိ က်ြန္ေတာ္ သိပ္မုန္းပါတယ္။)

သတၲမ က ေတာ့ ကုိဝမ္းဗုိက္ပဲ ျဖစ္ ပါတယ္။ ကု္ိဝမ္းဗုိက္ ဟာ အစာ ရွိ ေနရင္ ျငိမ္ ေန တဲ့ သေဘာရွိ ပါ တယ္။( သူ ဟာအ ျမဲ ေတာ့ အ ျငိမ္ မ ေန ပါဘူး။ အ စာ မရွိ ရင္ ကေလး ငယ္ အ ေယာက္ လုိ အ ျမဲတစာစာ ေအာ္ ေနတဲ့ သူပါ။ ဒီ လုိ တစာစာေအာ္ ေန မႈ႕ ေတြ ေၾကာင့္ အ စာေတြ ကုိ တေန႕ နွစ္ ခါ ျဖည့္ ေပး ေန ခဲ့ရ ပါတယ္။ သူ႕လုိ အ လုိက္ ကမ္းဆုိး မသိတတ္ မႈ႕ ေၾကာင့္ အ လုပ္ ကုိ က်ြန္ေတာ္ ပုိ လုပ္ ေန ရပါတယ္။ ဒီ လုိ ျဖစ္ တတ္ မႈ႕ ေတြ ေၾကာင့္ ကုိဝမ္းဗုိက္ ကုိ က်ြန္ ေတာ္ မုန္း ပါတယ္။)

အဌမ က ေတာ့ ကုိလက္ ပဲ ျဖစ္ ပါတယ္။ ကုိလက္ ဟာ ဘယ္ အရာမဆုိ ေရး နဳိင္စြမ္း တဲ့ သူပါ။ (သူ႕ကုိ ေတာ့ က်ြန္ ေတာ္ မုန္းတာအေၾကာင္း တခုေၾကာင့္ ပါ။ သူဟာ က်ြန္ ေတာ္ သေဘာ မက်တဲ့ ကိစၥ တခုကုိ က်ြန္ေတာ့္ ဆႏၵ မပါဘဲ ေရးခဲ့ ပါတယ္။ ဒီကိစၥ နဲ႕ ပက္သက္ျပီး က်ြန္ေတာ္ သူ႕ ကုိ လုံးဝ ခြင့္မလႊတ္ နဳိင္ဘဲ က်ြန္ေတာ္ တုိ႕ စကားမ်ား က်ျပီး သူ႕ကုိ က်ြန္ ေတာ္ မုန္းသြား ခဲ့ရပါတယ္။ )

နဝမလူ ကေတာ့ ကုိေျခ ျဖစ္ပါတယ္။ (ကုိေျခ ဟာ ေျပာစကား ဆုိစကား နား မေထာင္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ အ ရမ္း အျပင္းၾကီး သူပါ။ သူဟာ က်ြန္ ေတာ္ နဲ႕ အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္ သြားတုိင္း အျမဲေညာင္းတယ္ ဆုိျပီး ျငီးျပ ပါ တယ္။ က်ြန္ ေတာ္ သြားခ်င္ သေလာက္ သူမသြားနဳိင္ ပါဘူး။ သူေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္ အပ်င္းၾကီး တဲ့ ေရာဂါျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္ ကုိေျခ ကုိ မုန္းပါတယ္။)

ဒႆမ ကေတာ့ ကုိဦးေနွာဏ္ ဘဲျဖစ္ ပါတယ္။ သူ႕ကေတာ့ ဒီ ၁၀ေယာက္ ထဲမွာ က်ြန္ ေတာ္ အမုန္းဆုံး လူ ဆုိတာ က်ြန္ ေတာ္ ရဲရဲ ၾကီး ေျပာရဲပါတယ္။(သူဟာ ဦးေနွာဏ္ ေကာင္းသေလာက္ က်ြန္ေတာ္ ကုိ အရာရာ မွာ အျမဲ အနဳိင္ယူတတ္ပါတယ္။ က်ြန္ ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တခုခု ခ်တုိင္း က်ြန္ ေတာ္ သူနဲ႕ အတူတူ အျမဲ တုိင္ပင္ ရပါတယ္။ သူဟာ တခါတုန္း က ၾကီးက်ယ္တဲ့ အမွား တခုကုိ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ် ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႕ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ့္ ဘဝ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကမ္းတမ္းခဲ့ ဘူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္ ကုိဦးေနွာဏ္ ကိုသိပ္ မုန္းပါတယ္။)”
စကား ရွည္ ၾကီး ကုိေျပာလုိက္ေသာ အညၾတ မွာ စကားဆုံး သြား မွ ဆရာဥာဏ္သမီး ေလး ဆရာ လက္ ေပၚ မွာ အိပ္ေပ်ာ္ ေန သည္ ကုိ သတိထား လုိက္ မိသည္။ သူဟာမ်က္ နွာထား ပ်က္သြား ျပီး “ဟာမမဝါ ေရသမီးေလးေတာ့ က်ြန္ ေတာ္ စကား ေကာင္း ေန တာနဲ႕ ဆရာလက္ေပၚမွာ ေတာင္အိပ္ေပ်ာ္သြား ျပီ။ ေဆာရီးဗ်ာ။က်ြန္ ေတာ္လည္း ေျပာခ်င္ေန တာ နဲ႕ အားပါးတရေျပာလုိက္တာ ေရေႏြးၾကမ္းေတြေတာင္ေအးကုန္ျပီ။”
မမဝါ ကလည္း အညၾတ အားနာေနသည္ ကုိ ၾကည့္ ျပီးစကားခ်ဴိေသြး လုိက္သည္။
“ဟာရပါတယ္။ေမာင္ေလး အညၾတ ရယ္ အမတုုိ႕က မနက္ျဖန္ အလုပ္ မရွိဘူး။ မင္းအကုိ ေဒါက္တုိလည္း မနက္ျဖန္နားတယ္။ ဒီေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူး။ သမီးေလးက ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ပင္ပန္းလာတာ ျဖစ္ မွာ ပါ။ ကဲဲကဲ အ မ တုိ႕ လည္း ဗုိက္စာလာျပီ” မမဝါ က ေျပာ ျပီး ဆရာဥာဏ္ လွမ္းေျပာလုိက္တယ္။
“ေမာင္ေရဒီည ဘယ္မွာသြား စားမလဲ။ ဖူဂ်ီ ေတာင္ ေပၚ မွာ အေမရိကန္ သမၼတ အုိဘားမား နဲ႕ ေရ ခဲမႈန္႕ သြား စား ဖုိ္႕ ခ်ိန္းထားတာ သြား မလား။ ဒါ မွ မဟုတ္ အဂၤလန္က အဲလီဇဘတ္ဘုရင္မ နဲ႕ ေအာ္ဇီက ဟာဘာ တံတားၾကီး ေပၚ မွာ ညစာသြား စား မလား ေမာင္” ဆရာဥာဏ္ လည္း စဥ္းစားသလုိ လုပ္ ေနရင္း ျပန္ ေျပာ မည္အျပဳ မွာ အညၾတက စကား ျဖတ္ ေျပာ လုိက္တယ္။
“ မမဝါ တုိ႕ ဆရာတုိ႕ ေရ ခ်ိန္းထား တာ ေလး ကုိ ျဖတ္ ေပး လုိက္ ပါလား ဗ်ာေက်းဇူး ျပဳ ျပီး ေတာ့ ေပါ့။ ဒီ မွာ က်ြန္ ေတာ္ ကဆရာၾကဳိက္တတ္ တဲ့ တုိဖူးေႏြးေလး ကုိ ခ်က္ထား တယ္ ဗ်။ ဒီ မွာ ဘဲ က်ြန္ ေတာ္ နဲ အတူတူ စား သြား ပါ ဗ်ာ ေနာ္”
အညၾတ ေျပာ လုိက္ ေသာ စကား ကုိ ၾကား လုိက္ေသာ ဆရာဥာဏ္ ကလည္း အားနားစြာ ျဖင့္ “အင္းေလ ဒါ ဆုိ ဟုိိအစီ အ စဥ္ေတြ ျဖတ္ လုိက္ ပါ ေတာ ့။ သူတုိ႕ နဲ႕ က ဘယ္ အ ခ်ိန္သြား စားစား ရတယ္။ ဒီ ည အညၾတ အိမ္ မွာ ဘဲစားၾက တာ ေပါ့ ေနာ္။ ”
ငွက္ ငယ္ေလး က လည္း စကား အရွည္ ၾကီး ေျပာ လုိက္ ေသာ အညၾတ ေၾကာင့္ အိမ္ ခ်င္ မူး တူး ျဖစ္ ေန ျပီး အညၾတ ကုိ လွမ္း ေျပာ လုိက္တယ္။
“ကဲ ကုိအညၾတ ေရ က်ြန္ မလည္း သြားေတာ့မယ္။”
အညၾတ က “ငွက္ငယ္ရယ္ ဒီ မွာ ဆရာတုိ္႕ ဇနီးေမာင္နွံ ေတာင္ သူတုိ႕ ကိစၥ ေတြ ျဖတ္ ျပီး ညစာစား မလုိ႕ ။ငွက္ငယ္ေလး လဲ တခါတည္း ဒီ မွာ စားသြားေနာ္။” မမဝါကလည္း ငွက္ငယ္ေလး ကုိ လွမ္းေျပာ လုိက္ တယ္။ “ဟုတ္ သားဘဲ ညီမရယ္ ဒီ မွာ အ တူတူစား ၾက မယ္ေလ ေနာ္။”
အဲဒီ ေနာက္ မွာ ေတာ့ မမဝါ ၊ဆရာဥာဏ္၊ နွင့္ ငွက္ငယ္ေလး တုိ႕ ဘေလာ့က္ အ ေၾကာင္း ေတြ ေျပာ ျပီး က်န္ ရစ္ ခဲ့ ၾက တယ္။
အညၾတ တ ေယာက္ ကေတာ့ ျဖင့္ ေအးသြား ေသာ ေရေႏြးၾကမ္း အုိး ကုိ မယူ ကာ မီး ဖုိ ခန္းထဲ သုိ႕ ျမန္ ျမန္ ဝင္ ေရာက္ သြား ေတာ့ သည္။
သူ၏အ ေတြး တြင္ ေတာ့ းးး အ ေရး ထဲဒီ ေရေႏြး ၾကမ္း အုိး က ေအး သြာ း ေသး တယ္။ ငါ ေျပာ လုိက္ တာ ဒီ ေလာက္ မ်ားၾကာသြား သ လား ကြာ။ သူမ်ား ေတြ ေတာ့ ေျပာ စရာ ျဖစ္ ကုန္ ျပီ .............

စာဖတ္သူအားေလးစားလ်က္
အညၾတ(ေခတၲနယူးေယာက္)

ဒီ စာ ကု္ိတက္္ခ်္လုပ္တဲ့ မမဝါ နဲ႕ ငွက္ငယ္ေလး ေရ 'ဒီေလာက္ နဲ႕ ပဲေက်နပ္ေပးပါေနာ္။
က်ြန္ ေတာ္ လည္း ေနာက္ နွစ္ ေယာက္ ကုိ ထပ္ တက္ခ်္ လုိက္တယ္။
တေယာက္ က (၇) နွစ္ နွစ္ ေက်ာ္ ခင္လာခဲ့တဲ့ မမနဳိင္းနဳိင္းစေန ပါ။
ေနာက္တေယာက္ က ေလးလုံးစပ္ တဲ့ေနရာ မွာ ဆရာတပါး လုိ ေတာ္ လွ တဲ့ အကုိေတာ္ အိမ္မက္ရွင္ ပါ။
ေရးေပးၾကပါအုံး။

11/27/08

ၾသဝါဒ

အေဖ ဆရာ
ဆုံးမတာ
ဘယ္ခါ မေမ့ပါ။
တပည့္ အမ်ား
သတိထား
ေလးစား လုိက္နာရာ။
ေက်းဇူး ျမင္မိ
နိဗၺာန္ထိ
ဆပ္သိ ရုိေသမွာ။
စာေရး ၾကည့္မိ
မတတ္ဘိ
သတိ မူစရာ။
ေျခသုတ္ ပုဆုိး
ေျမြစြယ္က်ဳိး
နွိမ့္ခ်ဳိး မာနသာ။
ဆရာ ဟူဘိ
တဆူရွိ
တတ္သိ နားလည္ရာ။
တပါး သူျပစ္
စုပုံရစ္
မျဖစ္ ေစသင့္ပါ။
ယခု ခ်ိန္ခါ
ေဖဆရာ
ခါခါ ေအာက္ေမ့ျပီ။
အေဖ ဆရာ
သင္အံတာ
ခါခါ ရြတ္ဘူးျပီ။
အေဖ ဆရာ
ေရးျပတာ
ခါခါ မွတ္ဘူးျပီ။
စိတ္ထဲ ပါပါ
နဳတ္ဆုိခါ
လက္မွာ ေရးမိျပီ။
အမွား ပါက
ျပင္ယူမွ
မုခ် မွန္ရျပီ။
ၾသဝါဒမ်ား
ဦးထိပ္ထား
ေလးစား ရုိေသသည္။
ဆုံးဘဝတိုင္
မေမ့နဳိင္
ပုိင္ပုိင္ သယ္ပုိးမည္။
(အညံ့ပန္း)

11/26/08

အသြား အျပန္

သူ႕ ရဲ႕ နာ မည္ က ဖလိန္းမင္း{Fleming} ပါ။သူ ဟာ စေကာ့တလန္ မွာ ေန ထုိင္ တဲ့ လယ္ သမား ၾကီး တ ေယာက္ ျဖစ္ ပါ တယ္။ တ ေန႔ မွာ သူ ဟာ သူ႕ မိ သား စုဝမ္း ဝ ေရး အ တြက္ လုပ္ ကုိင္ ေန စဥ္ မွာ အ နီး ဝန္း က်င္ ႏႊံ အုိင္ နား က လူ တ ေယာက္ ေအာ္ ဟစ္ အ ကူ အ ညီ ေတာင္း သံ ၾကား လုိက္ ရ တယ္။
“ကယ္ ၾက ပါ ဦး။ ကယ္ ၾက ပါ ဦး ။” သူ ဟာ လုပ္ လက္စ အ လုပ္ ကုိ ရပ္ ျပီး အ သံ လာ ရာ ဘက္ ကုိ ဦး တည္ ျပီး ေျပး လာ ခဲ့ တယ္။ အ သံ ထြက္ ေပၚ လာ တဲ့ ေန ရာ ကုိ ေရာက္ လာ တဲ့ အ ခါ မွာ သူ ဟာ ႏႊံ နစ္ ေန တဲ့ လူ ငယ္ ေလး တ ေယာက္ ကုိ ေတြ႕ လုိက္ ရ တယ္။ ထုိ လူ ငယ္ ေလး ဟာ သူ႕ ရဲ႕ ခါး လယ္ ေလာက္ ထိ ႏႊံ နစ္ ေန ျပီး ႏႊံ ထဲ မွာ ရုန္း ကန္ ျပီး ေအာ္ ဟစ္ အ ကူ အ ညီ ေတာင္း ေန ပါ တယ္။ လယ္ သမား ၾကီး ဖလိန္းမင္း{Fleming} ဟာ ေၾကာက္ ရႊံ႕ ထိတ္ လန္႕ စြာ အ ကူ အ ညီ ေတာင္း ေန တဲ့ လူငယ္ ေလး ကုိ ေသ မယ့္ ေဘး က ေန ကယ္ တင္ လုိက္ တယ္။
ေနာက္ တ ေန႔ ေရာက္ လာ တဲ့ အ ခါ မွာ ေတာ့ လွ ပ ခန္႕ ညား တဲ့ သယ္ ယူ ပုိ႕ ေဆာင္ ေရး အ တြက္ အ သုံး ျပဳ တဲ့ ျမင္း လွည္း ေလး တ စီး ဖလိန္းမင္း{Fleming} ရဲ႕ လယ္ ခင္း နား က အိမ္ မွာ ထုိး စုိက္ လာ တယ္။ အဲ ဒီ လွည္း ေပၚ က ေန အ ဆင့္ အ တန္းျမင့္ မား တဲ့ ဝတ္ ေကာင္း စား လွ ေတြ ဝတ္ ဆင္ ထား တဲ့ ဂုဏ္ က်က္ သ ေရ ထင္ ရွား ၾကီး ျမတ္ တယ္ လုိ႕ ထင္ ရ တဲ့ လူ ခန္႕ ၾကီး တ ေယာက္ ဆင္း လာ ပါ တယ္။ ျပီး ေနာက္ မွာ အဲဒီ လူ ဟာ လယ္ သမား ၾကီး ဖလိန္းမင္း{Fleming} ကုိ သူ ဟာ မ ေန႕ တုန္း က ဖလိန္းမင္း{Fleming} ကယ္ လုိက္ တဲ့ လူ ငယ္ ေလး ရဲ႕ ဖ ခင္ ျဖစ္ ေၾကာင္း နဳတ္ ဆက္ လုိက္ တယ္။
" က်ြန္ ေတာ္ ခင္ဗ်ား ကုိ တ ခုခု လုပ္ ေပး ခ်င္ တယ္ ဗ်ာ ။ခင္ ဗ်ား ဟာက်ြန္ ေတာ္ သား အ သက္ ကုိ ကယ္ ခဲ့ တယ္ တဲ့ ေက်း ဇူး ရွင္ ျဖစ္ တယ္ ” လုိ႕ လူခန္႕ ၾကီး က လယ္သမား ၾကီး ကုိ လွမ္း ေျပာ လုိက္ တယ္။
“ မ ဟုတ္တာ ဗ်ာ ။က်ြန္ ေတာ္ သူ႕ အ သက္ ကုိ ကယ္ လုိက္ တာ တခုခု ျပန္ ရ ခ်င္ လုိ႕ မ ဟုတ္ ပါ ဘူး ဗ်ာ။”
စေကာ့တလန္ လူမ်ဳိး ျဖစ္ တဲ့ လယ္ သ မား ၾကီး ဟာ ရုိး သား စြာ နဲ႕ လက္ ကုိ ခါ ရမ္း ျပီး ေတာ့ ျပန္ ေျပာ လုိက္ တယ္။
တ ခ်ိန္ တည္း မွာ ဘဲ လယ္ သမား ၾကီး ရဲ႕ သား ဟာ လယ္ သမား ၾကီး ရဲ႕ စုတ္ ခ်ာ ညံ့ ဖ်င္း လွ တဲ့ တဲ ေလး ထဲ က ေန ထြက္ လာ တယ္။
“အဲဒါ ခင္ဗ်ား သား လား ဗ်” လူခန္႕ ၾကီး က ေမး လုိက္ တယ္။
“ဟုတ္ ပါ တယ္” လယ္ သမား ၾကီး က ဝင့္ ၾကြား စြာ ျပန္ ေျဖ လုိက္ တယ္။
“ဒါ ဆုိ ဒီ လုိ လုပ္ ဗ်ာ ။ ခင္ ဗ်ား က်ြန္ ေတာ္ ေျပာ တာ လက္ မ ခံ ဘူး ဆုိ ရင္ ခင္ဗ်ား သား ကုိ က်ြန္ ေတာ္ ေခၚ သြား မယ္။ ျပီး ရင္ သူ႕ ပ ညာ ေရး ကုိ အ စ အ ဆုံး က်ြန္ ေတာ္ တာ ဝန္ ယူ ပါ ရ ေစ ဗ်ာ။ ခင္ ဗ်ား သား ကုိ ခင္ ဗ်ား ဂုဏ္ ယူ ေလာက္ တဲ့ ပညာ တတ္ ၾကီး မ ျဖစ္ ေစခ်င္ ဘူး လား။ ဒါ ကုိ ေတာ့ ခြင့္ ျပဳ ပါ ေနာ္။” လုိ႕ လူ ခန္႕ ၾကီး က ေတာင္း ဆုိ လုိက္ တယ္။
လယ္ သမား ၾကီး ခြင့္ ျပဳ ခ်က္ ရ ျပီ ေနာက္ မွာ လူ ခန္႕ၾကီး ဟာ သူ႕ ဂတိ အ တုိင္း လယ္ သမား ၾကီး ဖလိန္း မင္း{Fleming} ရဲ႕ သား ျဖစ္ သူ ပ ညာ ေရး ကုိ အ စစ အ ရာ ရာ မွာ တာ ဝန္ ယူ ခဲ့ တယ္။ အ ခ်ိန္ တန္ တဲ့ အ ခါ မွာ လယ္ သ မား ၾကီး ဖလိန္းမင္း{Fleming} သား ဟာ လန္ဒန္ မွာ ရွိ တဲ့ စိန္႕မယ္ရီေဆးရုံ ေဆး ပညာ ေက်ာင္း{St.Mary's Hospital Medical School} ကေန ဘြဲ႕ ရ ခဲ့ တယ္။
ျပီး ေတာ့ လည္း ပဲ ဖလိန္းမင္း{Fleming} သား ျဖစ္ သူ ဟာ ပင္နီစင္လင္ ေဆး ကုိ ေဆး ပညာ မွာ ရွာ ေဖြ အ သုံး ျပဳ သူ (ဆာ အဲလက္ဆန္ဒါး ဖလိန္းမင္း){Sir Alexander Fleming} ဆုိ ျပီး ကမာၻ႕အ နွံ႕ အ ျပား မွာ နာမည္ၾကီး ထင္ ရွား ေက်ာ္ ၾကား ခဲ့ တယ္။
နွစ္ အ နည္း ငယ္ ၾကာ တဲ့ ေနာက္ မွာ လူခန္႕ ၾကီး ရဲ႕ သား ဟာ အ ဆုပ္ ေရာင္ တဲ့ ေရာဂါ ေဝဒနာ ျဖစ္ ေပၚ ခဲ့ ေသာ္ လည္း ပင္နီစင္လင္ ေဆး က ကယ္ တင္ နဳိင္ ခဲ့ တယ္။
လူခန္႕ ၾကီး နာ မည္ ဟာ (ေလာ့ ရန္ေဒၚဖ္ ခ်က္အင္းလ္) {Lord Randolph Churchill} ျဖစ္ ျပီး
သူ႕ သား နာ မည္ က ေတာ့ (ဆာ ဝင္စတန္ ခ်က္အင္းလ္){Sir Winston Churchill} ျဖစ္ ပါ တယ္။
တ ခါ မွာ ေတာ့ စာ ဆုိ တ ေယာက္ က ဒီ လုိ ေျပာ ဖူး ပါ တယ္။ ကုိယ္ က မ ေကာင္း တာ ပဲ လုပ္ လုပ္ ေကာင္း တာ ပဲ လုပ္ လုပ္ အဲဒီ အ ၇ာ က ကု္ိယ့္ ဆီ ကုိ ျပန္ လာ စ ျမဲ ပါ ပဲ။

[ကုိယ့္ ကု သုိလ္ ကံ ကုိယ့္ ဆီ ျပန္ ကုိယ့္ ထံ ျပန္ ေရာက္ သည္။ ကုိယ့္ အ ကု သုိလ္ ကံ ကုိယ့္ ဆီ ျပန္ ကုိယ့္ ထံ ျပန္ ေရာက္ သည္။]

ေစတနာျဖင့္
အညၾတ (ေခတၱ နယူး ေယာက္ခ္)
ဘာသာျပန္

ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.indianchild.com/alexander_fleming.htm
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။

11/25/08

အခံရခက္တဲ့စကား

သူမ ဟာ ရုတ္ တ ရက္ ျဖတ္ သြား တဲ့ သူစိမ္း ေယာက်ၤား တ ေယာက္ ကုိ မေတာ္တဆ တုိက္ မိ သြား သည္။ " အုိ... ေဆာရီး ေနာ္ ေက် ဇူးျပဳ ျပီး ခြင့္ လႊတ္ ပါ။ " သူမ နဳတ္ ဖ်ား က ေန ေျပာ လုိက္ တဲ့ စကား သံ ပါ။ သူ က လည္း " က်ြန္ ေတာ္ ေကာ ပဲေဆာ ရီး ပါဗ်ာ။ က်ြန္ ေတာ္ က ေရွ႕ တည့္တည့္ ကုိ ေသခ်ာ မ ၾကည့္ မိဘူး ျဖစ္ သြား တယ္ "။ ဟုတ္ ပါ တယ္ က်ြန္ မ တု္ိ႕ နွစ္ ေယာက္ ဟာ တ ေယာက္ နဲ႕ တ ေယာက္ မသိ ၾက ပဲ အ ရမ္း ကုိ ယဥ္ေက်း စြာ ေျပာ ဆုိ ဆက္ ဆံ ၾက ပါ တယ္။ က်ြန္ မ တုိ႕ နွစ္ ေယာက္ ဟာ ကုိယ္ စီ နွဳတ္ ဆက္ လုိက္ ၾက ျပီး ကုိယ္ ဦး တည္ ၇ာ ဘက္ ဆီ ကုိ ထြက္ ခဲ့ ၾက တယ္။ ဒါ ေပ မယ့္ အိမ္ မွာ ၾက ေတာ့ ၾကီး သည္ ျဖစ္ ေစ၊ ငယ္ သည္ ျဖစ္ ေစ က်ြန္ မ တုိ႕ ခ်စ္ ခင္ နွစ္ သက္ တဲ့ သူ ေတြ ကုိ ေတာ့ ဒီ လုိ ေျပာ ၾက တာ မ ဟုတ္ ပါ ဘူး။ အဲ ဒီ အ ျဖစ္ အ ပ်က္ ေလး ျဖစ္ ျပီး သိပ္ မ ၾကာ တဲ့ အဲ ဒီ ေန႕ မွာ ပဲ သူ မ ဟာ မီး ဖုိ ေခ်ာင္ မွာ ခ်က္ ျပဳတ္ ေန ခဲ့ တယ္။ သိမ္ မ ၾကာ တဲ့ အ ခ်ိန္ ေလး မွာ ပဲ သူ မ ရဲ႕ သား ျဖစ္ သူ ဟာ သူ မ မ သိ ေအာင္ သူ မ ေနာက္ မွာ ရပ္ ေန ခဲ့ တယ္။ သူ မ ဟာ သူမ ရဲ႕ ခႏၶာကုိ္ယ္ ကုိ ရုတ္ တ ရက္ လွည့္ လုိက္ တဲ့ အခါ မွာ သား ျဖစ္ သူ နဲ႕ တုိက္ မိ ျပီး၊ သား ျဖစ္ သူ ဟာ ေနာက္ ျပန္ လွဲ ၾက မ တတ္ ျဖစ္ သြား ခဲ့ ရ တယ္။ သူမ ဟာ အ လုပ္ ရွဴပ္ ေန တဲ့ ၾကား ထဲ ဒီ သား က တ ေမွာင့္ ဆုိ တဲ့ အ ေတြး နဲ႕ " ဖယ္ စမ္း ။ ဖယ္ စမ္း။ ငါ့ ေရွ႕ က အ ခု ထြက္ သြား စမ္း။ ဒီ နား မွာ လာ ရပ္ မ ေန နဲ႕ " အ စ ရွိ သျဖင့္ အ ေမ ျဖစ္ သူ ဟာ မ်က္ ေမွာင္ ကုတ္ ျပီး ေအာ္ ေျပာ လုိက္ တယ္။ သား ျဖစ္ သူ ဟာ အ ေမ့ ေအာ္ သံ ေၾကာင့္ စိတ္ မ ေကာင္း ျဖစ္ ျပီး အ ေမ့ နား က ေန တိတ္ တ ဆိတ္ ထြက္ ခြာ သြား ျပီး သူ႕အ ခန္း ထဲ မွာ သြား လဲွ ေန ခဲ့ တယ္။ သူမ ဟာ သူမ ဘယ္ ေလာက္ ထိ အ ခံ ရ ခက္ ေအာင္ သား ျဖစ္ သူ ကုိ ေအာ္ ေျပာ လုိက္ တယ္ ဆုိ တာ ကုိ သတိ မ မူ မိ လုိက္ ပါ ဘူး။ သူ မ ဟာ လုပ္ စ ရ ရွိ တာ ေတြ ကုိ ဆက္ လုပ္ ျပီး ဧည့္ ခန္း ထဲ ကုိ ေ၇ာက္ လာ ခဲ့ တယ္။ ဧည့္ ခန္း ထဲ မွာ ရွင္း စ ၇ာ ရွိ တာ ဆက္ လက္ ရွင္း ျပီး ရုတ္ တရက္ ဧည့္ ခန္း စား ပြဲ ေပၚ ကုိ သူမ မ်က္ လုံး ေတြ ေရာက္ သြား ေတာ့ တယ္။ စား ပြဲ ေပၚ မွာ ပန္း စည္း ေလး တ စည္း ရွိ ေန ျပီး ပန္း စည္း အ ေပၚ မွာ ေတာ့ စာ ျဖဴ ေလး တ ေစာင္ ရွိ ေန ခဲ့ တယ္။ “ေမေမပန္ဖုိ႕ သား လက္ေဆာင္” တဲ့ စာ ေပၚ မွာ ေရး ထား တာ ေတြ႕ လုိက္ ရ တယ္။ သူမ နင့္ က နဲ ျဖစ္ သြား တယ္။ က်ြန္ မ သား ျဖစ္ သူ ကုိ ေအာ္ ေျပာ မိ ခဲ့ သည္။ သား ျဖစ္ သူ သူမ ေနာက္ ေ၇ာက္ ေန သည္ မွာ သူ မ ကုိ အံ့ အား သင့္ ေစ မယ့္ အ ေၾကာင္း တ ခု ခု ေျပာ ခ်င္ ေန လုိ႕ ပင္ ျဖစ္ မည္။ ယ ခု ေတာ့ သား ျဖစ္ သူ စိတ္ မ ေကာင္း ျဖစ္ ေန ေတာ့ မည္။ ဘာ ကိ စၥ အ ေၾကာင္း ေၾကာင္း ေၾကာင့္ သူမ မ ေအာ္ သင့္ ပါ။ အ ခု ေတာ့ ျဖင့္....... သူ မ ဟာ ေတြး ရင္း စိတ္ မ ေကာင္း ျဖစ္ လာ တယ္။ သူမ မ်က္ လုံး ေပၚ က လည္း မ်က္ ရည္ စ ေတြ ဆုိ႕ ေန သည္။ သူ မ ပန္း စည္း ေလး ကုိ ကုိင္ ျပီး .... သား ရွိ ရာ အ ခန္း ေလး ဆီ ကုိ အ ေျပး လာ ခဲ့ တယ္။ ျပီး ေတာ့ ကုတင္ ေဘး နား ထုိင္ ခ် လုိက္ ျပီး သား ျဖစ္သူ ကုိ လွမ္း ေခၚ လုိက္ တယ္။ “ သား ေရ သား ေလး ထ ပါ အုံး ။” သူ မ က ဆက္ ေျပာ လုိက္ တယ္။ “ သား ေရ ဒီ ပန္း ေလး ေတြ က အ ေမ့ အ တြက္ လား ဟင္ သား ” သား ျဖစ္ သူ မ်က္ လုံး ပြင့္ လာ ျပီး မ်က္ နွာ ျပဳံး ရႊင္ စြာ နဲ႕ “ဟုတ္ တယ္ ေမေမ။ သား ဘၾကီးမ်ဳိး တုိ႕ ျခံ ထဲ က ဘ ၾကီး ဆီ ခြင့္ ေတာင္း ျပီး ေမေမ အ တြက္ ခူး လာ ခဲ့ တာ ပါ။ ဘာ လုိ႔ လဲ ဆုိ ေတာ့ ေမေမ ဒီ ပန္း ေလး ေတြ အ ရမ္း ၾကဳိက္ တယ္ ဆုိ တာ က်ြန္ ေတာ္ သိ တယ္ ေလ ေမေမ ။ အ ထူး သ ျဖင့္ ဒီ အ ျဖဴ ေရာင္ ေလး ကုိ ေပါ့ ”။ အ ေမ ျဖစ္ သူ သူ မ ဟာ ျပဳံး ရႊင္ စြာ နဲ႕ ျပန္ ေျပာ လုိက္ တယ္ “ဟုတ္ တယ္ သား ဒီ အ ျဖဴ ေရာင္ ေလး ဟာ ေမေမ အ ၾကဳိက္ ဆုံး ဘဲ သား... ” သူ မ ဟာ ေျပာ လဲ ေျပာ သူ႕ သား ေလး ကုိ လည္း လွမ္း ဖက္ လုိက္ ျပီး၊ သား ေခါင္း ကုိ ပြတ္ သတ္ ေန လုိက္ တယ္။ သား ျဖစ္ သူ အ ေပၚ စိ္တ္ မ ေကာင္း မႈ႕ ေတြ ျဖစ္ ျပီး၊ သူမ မ်က္ လုံး ထဲ မွ မ်က္ ၇ည္ ေတြ စီး က် ေန ခဲ့ တယ္။ဒါ ကုိ သား မ သိ မွ ျဖစ္ မည္။ေနာက္ တ ခါ သူ မ သူမသား ကုိ ေအာ္ ေျပာ တာ ကုိ ဆင္ ျခင္ မွ ျဖစ္ မည္။ သူ မ ဟာ .... သူ မ မ သိ ေသာ တ စိမ္း အ ေပၚ တြင္ ေတာင္ ေကာင္း မြန္ စြာ ေျပာ ဆုိ ဆက္ ဆံ နုိင္ သ လုိ သူမ အား ခ်စ္ ေသာ သူမ ၏ ေသြး သား ရင္း အား ဒီ ထက္ ပုိ ျပီး ေကာင္း မြန္ စြာ ေျပာ သင့္ သည္ ဟု ဆုံး ျဖတ္ ခ်က္ ခ် မိ ေတာ့ သည္။


အညၾတ (ေခတၱ နယူး ေယာက္ခ္)
ဘာသာျပန္

ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.indianchild.com/harsh_words.htm
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။

နယူးေယာက္ျမဳိ႕ တြင္ အဌမအၾကိမ္ေျမာက္ စာေပေဟာေျပာပြဲ က်င္းပမည္။

နယူးေယာက္ ျမဳိ႕ ၌ လာ မည့္ စေနေန႕(နဳိဝင္ဘာလ ၂၉ ရက္ ၂၀၀၈ ခုနွစ္)တြင္ စာေပေဟာေျပာပြဲ က်င္းပမည္။ ေန႔ လည္ မြန္းတည့္ခ်ိန္ ၁၂ နာ ရီ မွ ညေနပုိင္း ၄ နာ ရီ အ ထိ ျဖစ္သည္။ ေန ရာ မွာ ၇၇၇ ယူ အန္ ပလာဇာ ျဖစ္ ျပီး အိစ္၄၄ လမ္း ေထာင့္ နွင့္ ၁ လမ္း မ ၾကီး ေထာင့္ မန္ဟန္တန္ တြင္ ျဖစ္ သည္။ (ကုလသမဂၢ ရုံး ေရွ႕ တြင္ ျဖစ္ သည္။) ေအာက္ တြင္ အ ျပည့္ အ စုံ ေဖာ္ ျပ ထား သည္။ မည္ သူ မ ဆုိ အ ခ မဲ့ တက္ ေရာက္ နားဆင္ နဳိင္ သည္ ဟု သိ ရ သည္။ ေအာက္ ေဖာ္ ျပ ပါ ပုံ ကုိ ဦးေက်ာ္ဝင္း ၏ ခြင့္ ျပဳခ်က္ ရ ယူ ကာ ေဖာ္ ျပ ထား သည္။
အညၾတ(ေခတၲ နယူးေယာက္ခ္)











11/22/08

ဘရုပ္ကလန္ ၾကဳိး တံ တား ေဆာက္ သူ ရဲ႕ ဇြဲ


၁၈၇၀ ခုနွစ္ အ ေစာ ပုိင္း ေလာက္ တုန္း က ဂ်ြန္ေရာ့ဘလင္း လုိ႕ ေခၚ တဲ့ ေဆာက္ လုပ္ ေရး အင္ဂ်င္နီရာ တ ေယာက္ ဟာ နယူးေယာက္ခ္ ျပည္ နယ္ မွာ ရွိ တဲ့ (ေလာင္းအုိင္လန္ ခရုိင္) နဲ႕ (နယူးေယာက္ခ္ ခ ရုိင္) ရဲ႕ အ ဓိ က ၾက တဲ႕ ျမဳိ႕ နယ္ တ ခု ျဖစ္ တဲ့ (မန္ဟန္တန္) ကုိ ဆက္ သြယ္ ဖုိ႕ ၾကဳိးတံတားၾကီး တ ခု ေဆာက္ ဖုိ႕ ကုိ စိတ္ ဆႏၵ အ ရမ္း ျပင္း ျပ ခဲ့ တယ္။ သုိ႕ ေပ မယ့္ လည္း ကမာၻ အနွံ႕ အ ျပား မွာ ရွိ တဲ့ တံတား ေဆာက္ လုပ္ ရာ မွာ က်ြမ္း က်င္ တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ ေတာ္ ေတာ္မ်ား မ်ား က မ ျဖစ္ နဳိင္ ေၾကာင္း ဂ်ြန္ေရာ့ဘလင္း ကုိ ေျပာ ၾက ျပီး သူ႕ ဆႏၵ ေတြ ကုိ ေမ့ ေပ်ာက္ သင့္ ေၾကာင္း တုိက္ တြန္း ၾက တယ္။ လူ ေတြ ေတာ္ ေတာ္ မ်ား မ်ား က လည္း ဒီ အ ရာ ဟာ ဘယ္ လုိ မွ မ ျပီး ေျမာက္ နဳိင္ ပါ ဘူး။ လက္ ေတြ႕ ေဆာက္ ဖုိ႕ ဘယ္ လုိ မွ မ ျဖစ္ နဳိင္ ပါဘူး။ ဒီ လုိ မ်ဳိး ၾကဳိး တံ တား ၾကီး ဟာ ဘယ္ တုန္း က မွ ဘယ္ ေန ရာ မွာ မွ မ ရွိ ခဲ့ ပါ ဘူး။ အ စ ရွိ သ ျဖင့္ ေဝ ဖန္ ေျပာ ဆုိ ၾက ပါ တယ္။ ဘယ္ သူ ေတြ ဘာ ဘဲ ေျပာ ေျပာ ေပါ့ ဂ်ြန္ေရာ့ဘလင္း ဟာ သူ႕ ေခါင္း ထဲ မွာ ရွိ တဲ့ တံ တား ၾကီး ပုံ ရိပ္ က ေတာ့ ေပ်ာက္ မ သြား ခဲ့ ပါ ဘူး။ သူ ဟာ ဒီ အ ေၾကာင္း ကုိ ပဲ တ ခ်ိန္ လုံး ေတြး ေန တဲ့ အ ျပင္ ဒီ တံ တားၾကီး ဟာ သူ အ မွန္ တ ကယ္ ျပီး ေျမာက္ ေအာင္ ေဆာက္ လုပ္ နဳိင္ ေၾကာင္း ကုိ သူ ရဲ႕ စိတ္ မွာ ခုိင္ မာ စြာ ယုံ ၾကည္ ေန ခဲ့ တယ္။ သူဟာ သူ ရဲ႕ စိတ္ ကူး ေတြ ကုိ သူ အ ယုံ ၾကည္ ရ ဆုံး သူ တ ေယာက္ နဲ႕ မွ် ေဝ ခ်င္ ေန ခဲ့ တယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ သူ ဟာ အင္ ဂ်င္ နီ ယာ ေပါက္ စ ျဖစ္ တဲ့ သူ႕ ရဲ႕ သား ဝါရွင္တန္ ကုိ ေသ ခ်ာ စြာ ရွင္း ျပ ခဲ့ တယ္။ သူ တုိ႕ သား အ ဖ နွစ္ ေယာက္ ဟာ ၾကဳိး တံ တား ၾကီး ျဖစ္ ေျမာက္ ေရး ကုိ အ ၾကိတ္ အ နယ္ ေဆြး ေႏြး ၾက ျပီး ေနာက္ မွာ တံ တား ေဆာက္ လုပ္ ဖုိ႕ ကုိ ဆုံး ျဖတ္ လုိက္ ၾက ေတာ့ တယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ သူ တုိ႔ သား အ ဖ နွစ္ ေယာက္ ဟာ ၁၈၇၀ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီ လ ၃ ရက္ ေန႕ မွာ တံ တား ၾကီး ကုိ စ တင္ ေဆာက္ လုပ္ ခဲ့ ၾက တယ္။သူ တုိ႕ ရဲ႕ အ ေကာင္ အ ထည္ ေဖာ္ တဲ့ စီ မံ ကိန္း ဟာ ေအာင္ ျမင္ ခဲ့ ေပ မယ့္္ လ အ နည္း ငယ္ ၾကာ ျပီး ေနာက္ ပုိင္း မွာ ပူေဆြး စရာ ေကာင္း တဲ့ မ ေတာ္ တ ဆ ထိ ခုိက္ ဒဏ္ ရာ ရ မႈ႕ ျဖစ္ ပြား ျပီး ဂ်ြန္ေရာ့ဘလင္း ဟာ ကြယ္ လြန္ သြား ခဲ့ ရ တယ္။ သား ျဖစ္ သူ ဝါရွင္တန္ ကေတာ့ ဦး ေနွာက္ အာ ရုံ ေၾကာ ကုိ ထိ ခုိက္ မႈ႕ ခံ ရျပီး လမ္း ေလွ်ာက္ နဳိင္ မႈ႕ မ ရွိ ျခင္း၊ ကုိယ္ လက္ လႈပ္ ရွား မႈ႕ မ ရ နဳိင္ ျခင္း၊ စ ကား မ ေျပာ နဳိင္ ျခင္း အ စ ရွိ တဲ့ ကုိယ္ အဂၤါ ခ်ဳိ႕ တဲ့ မႈ ေတြ ျဖစ္ ခဲ့ တယ္။ အဲ ဒီ လုိ အ ျဖစ္ အ ပ်က္ ေတြ ေၾကာင့္ " ငါ တုိ႕ ေတြ ေျပာ သား ပဲ။ ဒီ သား အ ဖ နွစ္ ေယာက္ က အ ရွဴး ေတြ ပဲ။ သူ တုိ႕ ရဲ႕ လုပ္ ရပ္ ေတြ ဟာ မ ျဖစ္ နဳိင္ တဲ့ အိမ္ မက္ ေတြ ၊ မုိက္ ရွဴး ရဲ တဲ့ အ ျမင္ ေတြ ဘဲ ျဖစ္ တယ္။ " လုိ႕ လူ ေတြ က ေျပာ ဆုိ ျပစ္ တင္ ေဝဖန္ ၾက ေတာ့ တယ္။ ျပီး ေတာ့ လည္း ပဲ ဒီ လုိ ၾကဳိး တံ တား ၾကီး ေဆာက္ လုပ္ ပုံ ဟာ ဂ်ြန္ေရာ့ဘလင္း တ ေယာက္ တည္း ဘယ္ လုိ ေဆာက္ ရ မယ္ ဆုိ တာ သိရွိ ျခင္း ေၾကာင့္ အ ခု လုိ ေရာ့ဘလင္း ဆုံး ပါး သြား တဲ့ ေနာက္ ပုိင္း မွာ ဒီ စီ မံ ကိန္း ကုိ ပ်က္ သိမ္း သင့္ ေၾကာင္း မ ေကာင္း ျမင္ ဝါ ဒ ေတြ နဲ႕ ျပစ္ တင္ ရွဴံ႕ ခ် ၾက ေတာ့ တယ္။ ဘယ္ သူ ေတြ ဘာ ဘဲ ေျပာ ေျပာ ေပါ့ သား ျဖစ္ သူ ဝါရွင္တန္ ဟာ ဒုကၡိတ ျဖစ္ သြား ေပ မယ့္ လည္း သူ ရဲ႕ အ ေတြး ထဲ မွာ ေတာ့ ဆုံး ပါး သြား တဲ့ ဖ ခင္ ရဲ႕ လုိ အင္ ဆႏၵ နည္း တူ တံ တား ၾကီး ကုိ ေဆာက္ လုပ္ ဖုိ႕ စိတ္ ဆႏၵ ျပင္း ျပ ေန ခဲ့ တယ္။ သူ ဟာ စိတ္ အား ထက္ သန္ စြာ နဲ႕ သူ႕ ရဲ႕ အ ခင္ ဆုံး သူငယ္ ခ်င္း ေတြ ကုိ သူ႕ မ်က္ လုံး ေတြ နဲ႕ တံ တား ၾကီး ကုိ္ ေဆာက္ လုပ္ ဖုိ႕ ေတာင္း ဆုိ ေျပာ ျပ ေပ မယ့္ လည္း သူ တုိ႕ ေတြ ဟာ ဝါရွင္တန္ ရဲ႕ စီ မံ ကိန္း ကုိ ေၾကာက္ အား ၾကီး စြာ ညွင္း ဆုိ ခဲ့ ၾက တယ္။ အဲ ဒီ ေနာက္ ပုိင္း မွာ ေတာ့ သူ ဟာ သူ႕ ဇနီး နဲ႕ ဘယ္ လုိ ဆက္ သြယ္ ရ မ လဲ ဆုိ တာ ကုိ စဥ္း စား မိ ျပီး သူ႕ ရဲ႕ လက္ ေခ်ာင္း က ေလး တ ေခ်ာင္း ကုိ လႈပ္ ရွား နဳိင္ မႈ႕ ရွိ ေအာင္ ၾကဳိး စား ခဲ့ တယ္။ အဲ ဒီ ေနာက္ ပုိင္း မွာ သူ ဟာ သူ႕ ဇနီး ရဲ႕ လက္ ေမာင္း ကုိ္ သူ႕ လက္ ေခ်ာင္း နဲ႕ ထိ ျပီး ဆက္ သြယ္ ေျပာ ဆုိ တဲ့ သေကၤတ ေတြ ေလ့ က်င့္ လာ တာ ဟာ ဝါရွင္တန္ ရဲ႕ ေလ့ က်င့္ မႈ႕ ဟာ တ ေန႕ တ ျခား ပု္ိ ျပီး တုိး တက္ လာ ခဲ့ တယ္။ တ ေန႕ မွာ ေတာ့ ဝါရွင္တန္ ဟာ သူ႕ ရဲ႕ ဇနီး လက္ ေမာင္း ကုိ ထိ ျပီး သူ႕ ရဲ႕ လက္ ေထာက္ အင္ ဂ်င္ နီ ယာ ေတြ ကုိ ေခၚ ခုိင္း လုိက္ ေတာ့ တယ္။ အဲဒီ ေနာက္ မွာ သူဟာ သူ႕ ရဲ႕ ဇနီး ကုိ ဆက္ သြယ္ ေျပာ ဆုိ တဲ့ နည္း နဲ႕ လက္ ေထာက္ အင္ဂ်င္နီယာ ေတြ ကုိ တံ တားၾကီး ကုိ ဘယ္ လုိ ဆက္ လက္ တည္ ေဆာက္ ရ မယ္ ဆုိ တာ ကုိ ေ ျပာ ဆုိ ညႊန္းၾကား ခဲ့ တယ္။ ဒီ လုိ ၾကဳိး တံ တား ၾကီး ကုိ တည္ ေဆာက္ ရာ မွာ ဒုကၡိတ က သူ႕ ဇနီး ကုိ ဆက္ သြယ္ ညႊန္း ၾကား တဲ့ နည္း ဟာ မုိက္မဲ ျခင္း တ ခုဘဲ ျဖစ္ တယ္ လုိ႔ ထင္ ရ ေပ မယ့္ စီမံကိန္း ေတြ ဟာ ေျပး လမ္း ေပၚ မွာ တ ဖန္ ျပန္ ေရာက္ လာ ခဲ့ တယ္။ ဝါ ရွင္တန္ ဟာ သူ႕ ရဲ႕ လက္ ေခ်ာင္း ေလး နဲ႕ သူ႕ ဇနီး ကုိ သေကၤတ ေတြ ျပ ျပီး တံ တား ၾကီး ေဆာက္ လုပ္ ရာ မွာ ညႊန္း ၾကား လာ တာ ဟာ ၁၃ နွစ္ ၾကာ တဲ့ ေနာက္ မွာ ေတာ့ ၾကဳိး တံတားၾကီး ဟာ ေအာင္ ျမင္ စြာ ျပီး ဆုံး ခဲ့ ပါ ေတာ့ တယ္။ ဒီ က ေန႔ မွာ ေတာ့ ဘရုပ္ကလန္ ၾကဳိး တံ တား ၾကီး ဟာ ကမာၻ ေပၚ မွာ ပထမဆုံး ၾကဳိး တံ တား ၾကီး အ ျဖစ္ ခန္႕ ညား ထယ္ ဝါ စြာ နဲ႕ ေအာင္ ပြဲ ကုိ ခံ နဳိင္ ခဲ့ ျပီး ေတာ့ လူ သား တ ေယာက္ ရဲ႕ စိတ္ ဆႏၵ ရည္မွန္းခ်က္ ဟာ ဘယ္ လုိ အ ရာ မ်ဳိး မွ ျဖတ္ ဆီး လုိ႕ မ ရ နဳိင္ ဘူး လုိ႕ အံံ့ ၾသ ဖြယ္ ေကာင္း ေအာင္ ျပ သ ေန သ လုိ ပါ ဘဲ ေလ။ ဒီ လုိ လူ တ ေယာက္ ရဲ႕ စဥ္းစားဆင္ ျခင္ နဳိင္ မႈ႕ နဲ႕ ရုိးသား ေျဖာင့္မတ္ မႈ ဟာ ၾကည္ညဳိစရာေကာင္း ေသာ အထိမ္း အမွတ္ တခု ျဖစ္ ခဲ့ ပါ တယ္။ ျပီး ေတာ့ လည္း ပဲ ဝါရွင္တန္ ရဲ႕ ဇနီး ဟာ ၁၃ နွစ္ လုံး လုံး ဒုကၡိတ သည္ အၾကင္ ခင္ပြန္း အ ေပၚ စိတ္ ရွည္ တတ္ မႈ႕၊ လုိ အင္ ဆႏၵ ေတြ ကုိ နား လည္ တတ္ မႈ႕ ေတြ ဟာ အ ခ်စ္ ဒုိင္ယာရီ မွာ ေမာ္ ကြန္း တင္ ထုိက္ တဲ့ အ ခ်စ္ မ်ဳိး ျဖစ္ စံ တင္ ခဲ့ ပါ တယ္။ ဒီ လုိ ဒုကၡိတ တေယာက္ ရဲ႕ မ ျဖစ္ နဳိင္ တဲ့ ရည္ မွန္း ခ်က္ ေအာင္ ျမင္ မႈ႕ ကေတာ့ ျဖင့္ လူ တ ေယာက္ ဟာ ဘယ္ ေတာ့ မွ အ ရွဴံး မ ေပး ဘူး ဆုိ တဲ့ သက္ ေသ ျပ ဖုိ႕ အ ေကာင္း ဆုံး ဥပမာ အ ေန နဲ႕ ျဖစ္ ခဲ့ ပါ တယ္။ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ မၾကာ ခဏ ေန႕ စဥ္ ေတြ႕ ၾကဳံ ေန ရ တဲ့ ဆီး တား ပိတ္ ပင္ တဲ့ အရာ အ ခု တရာ ေလာက္ ဟာ ဂ်ြန္ေရာ့ဘလင္း လုိ လူ အ ေန နဲ႕ ယွဥ္ ၾကည့္ ရင္ ေတာ့ အ ရမ္း ကုိ ေသး ငယ္ ေန မွာ ပါ။ ဒီ ရဲ႕ ဘရုပ္ကလန္ ၾကဳိး တံတား ၾကီး ဟာ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ရဲ႕ ဘယ္ ေလာက္ ခက္ ခဲ တဲ့ အ ရာ ေတြ ပဲ ရွိ ရွိ မ ျဖစ္ နဳိင္ ဘူး ဆုိ တာ မ ရွိ ပါဘူး ဆုိ တာ ကုိ ျပ သ ေန သ လုိ ပါ ဘဲ။ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ေတြ ရဲ႕ အိမ္ မက္ ဟာ ဘယ္ ေလာက္ ပဲ ကြာ ေဝး ေန ပါ ေစ ခံနဳိင္ ရည္ မႈ သာ ရွိ မယ္ ဆုိ လွ်င္ တ ေန႕ မွာ ေတာ့ ဘယ္ အ ရာ မ ဆုိ ေအာင္ ျမင္ နဳိင္ ပါ လိမ့္ မယ္။


အ ထက္ ပါ ပုံ ဟာ ၁၉၀၄ ခုနွစ္ ေလာက္ က ရုိက္ ထား တဲ့ ဘရုပ္ကလန္ ၾကဳိး တံ တား ပုံ ျဖစ္ ပါ တယ္။



အ ထက္ ပါ ပုံ ကေတာ့ ၁၉၉၅ ခု နွစ္ မွာ ရုိက္ ထား တဲ့ ပုံ ျဖစ္ ပါ တယ္။



အ ေပၚ ပါ ဓါတ္ ပုံ ၃ ပုံ ဟာ က်ြန္ ေတာ္ ဝယ္ ယူ ထား တဲ့ (Brooklyn Then And Now) စာ အုပ္ မွ စကန္ ဆြဲ ယူ ထား ျခင္း ျဖစ္ ပါ တယ္။

အညၾတ (ေခတၱ နယူး ေယာက္ခ္)
ဘာသာျပန္

ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.indianchild.com/inspiring_stories.htm
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။

11/19/08

လမင္း လုိ သၼီး

ဟုိး ေရွး ေရွး တုန္း က (ေန) ၊ (ေလ) ၊ (လမင္း) ဆုိ ျပီး ေတာ့ ညီ အ မ သုံး ေယာက္ ရွိ ခဲ့ တယ္။ သူ မ တုိ႕ ရဲ႕ အ ေမ ဟာ ည အ ခါ မွာ အ လြန္ တ ရာ မွ ေတာက္ ပ ျပီး အ ရမ္း လွ ပ တဲ့ (ၾကယ္) က ေလး တ လုံး ျဖစ္ ခဲ့ တယ္။ တ ေန႕ မွာ သူ တုိ႕ ရဲ႕ ဦး ေလး နဲ႕ အ ေဒၚ ေတြ ျဖစ္ ၾက တဲ့ (မုိးၾကဳိး) နဲ႕ (လွ်ပ္ စီး) တုိ႕ ဟာ အဲ ဒီ ညီ အ မ သုံး ေယာက္ ကုိ ည စာ ထ မင္း စား ဖုိ႕ ဖိတ္ ေခၚ ခဲ့ တယ္။ အ ေမ ျဖစ္ တဲ့ ေဒၚ (ၾကယ္) ဟာ သူ႕ သမီး သုံး ေယာက္ ကုိ သူ႕ ဦး ေလး ၊ အ ေဒၚ ေတြ နဲ႕ ထ မင္း စား ဖုိ႕ ကုိ ခြင့္ ျပဳ လုိက္ တယ္။ အ ေမ ျဖစ္ သူ က ေတာ့ အိမ္ ေစာင့္ အ ျဖစ္ တာ ဝန္ ယူ ရ ျပီး သူ႕ သ မီး ေတြ ျပန္ လာ တဲ့ အ ထိ ေစာင့္ ေန မွာ ျဖစ္ ေၾကာင္း သူမ ရဲ႕ သ မီး ေတြ ကုိ ေျပာ ျပီး အိမ္ မွာ က်န္ ရစ္ ခဲ့ တယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ သမီး ျဖစ္ သူ (ေန) ဟာ သူမ ရဲ႕ အ ၾကဳိက္ ဆုံး ေရႊ ဝါ ေရာင္ ဝတ္ စုံ ေလး ကုိ ဝတ္ ဆင္ လုိက္ တယ္၊၊ (ေလ) ဟာ လဲ သူ မ ရဲ႕ အ ေတာင္ ပံ ပါ တဲ့ ဝတ္ စုံ ေလး ကုိ ဝတ္ လုိက္ ျပီး (လမင္း) ဟာ လဲ သူ မ ရဲ႕ ေငြ ေရာင္ ဝတ္ စုံ ေလး နဲ႕ ကုိယ္ စီ အ လွ ေတြ ျပင္ ျပီး ဦး ေလး ေတြ ဖိတ္ ၾကား တဲ့ ညစာ စား ပြဲ ကုိ သြား ခဲ့ ၾက တယ္။ အဲ ဒီ ည စာ စား ပြဲ ေလး ကေတာ့ သူ႕ မ တုိ႕ ညီ အ မ သုံး ေယာက္ အ ဖုိ႕ ေတာ့ ဘယ္ လုိ မွ ကုိ ေမ့ မ ရ နဳိင္ ေအာင္ ပါ ပဲ။ စား ပြဲ ေပၚ မွာ လည္း သက္ တန္႕ ေရာင္ မ်ဳိး စုံ အ စား အ ေသာက္ ေတြ အ လွ်ံ ပယ္ ပါ ပဲ။ ျပီး ေတာ့ လည္း ပဲ ေတာင္ ျမင့္ ေပၚ မွာ ရွိ ေန တတ္ တဲ့ နွင္း ေရခဲမႈန္႕ ၊ ျဖဴေဖြး ေပ်ာ့ဖတ္ ေန တဲ့ ေကာင္း ကင္ ေပၚ က တိမ္ ကိတ္ မႈန္႕ ၊ ေျမ ျပင္ ေပၚ မွာ ေတာင္ ပုံ ယာ ပုံ နဲ႕ ေတာ္ ေတာ္ ေလး ကုိ စုံ စုံ လင္ လင္ ရွိ လွ တဲ့ သစ္ သီး ဝလံ အ စ ရွိ တာ ေတြ ကုိ ဦး ေလး နဲ႕ အ ေဒၚ ျဖစ္ သူ က ေက်ြး ေမြး ပါ တယ္။ ညီ အ မ သုံး ေယာက္ ဟာ သူ တုိ႕ ေတြ ဗုိက္ ျပည့္ တဲ့ အ ထိ စား ၾက ပါ တယ္။ အ ထူး အ ျဖင့္ (ေန) နဲ႕ (ေလ) ဟာ အား ပါး တ ရ စား ေသာက္ လုိက္ တာ သူ မ တုိ႕ ရဲ႕ ပန္း ကန္ ေပၚ မွာ ဘာ တ ခု မွ မ က်န္ ေအာင္ ပါ ပဲ။ ဒါ ေပ မယ့္ (လမင္း) က ေတာ့ ျဖင့္ အ ရမ္း ကုိ ၾကင္ နာ စိတ္ ရွိ ျပီး အ ေမ့ အ ေပၚ အ ရမ္း နား လည္ မႈ ရွိ တတ္ တဲ့ သူ က ေလး ပါ။ သူ မ ဟာ အ စား ေကာင္း ေတြ ကုိ ၾကဳိက္ လြန္း လွ ေသာ္ လည္း အ္ိမ္ ေရာက္ တဲ့ အ ခါ မွာ အ ေမ (ၾကယ္) က ေလး ကုိ အ ခု လုိ အ စား ေကာင္း ေတြ ကုိ စား ေစ ခ်င္ တဲ့ ေစ တ နာ ေၾကာင့္ သူမ မိခင္ စား ဖုိ႕ အ တြက္ သူ မ ပန္း ကန္ ထဲ က စား စ ရာ တ ဝက္ ကုိ အ ေမ့ ဖုိ႕ ဆုိ ျပီး သိမ္း လာ ခဲ့ ပါ တယ္။ အဲ ဒီ ေနာက္ မွာ ညီ အ မ သုံး ေယာက္ ဟာ ဦး ေလး ျဖစ္ သူ (မုုိးၾကဳိး) နဲ႕ အ ေဒၚ ျဖစ္ သူ (လွ်ပ္စီး) တုိ႕ ကုိ နွဳတ္ ဆက္ ျပီး အိမ္ ကုိ ျပန္ ခဲ့ ၾက ပါ ေတာ့ တယ္။ အိမ္ ကုိ ျပန္ ေရာက္ တဲ့ အ ခါ မွာ သူ မ တုိ႕ ရဲ႕ မိ ခင္ (ၾကယ္) ေလး ဟာ သူ မ ဂတိ ေပး ထား တဲ့ အ တုိင္း အလင္း ေရာင္ မွိန္ မွိန္ နဲ႕ သူ႕ မ သမီး ေတြ ကုိ ထုိင္ ေစာင့္ ေန တာ ကုိ ျမင္ လုိက္ ၾက ပါ တယ္။ မိ ခင္ (ၾကယ္) က သူ႕ သ မီး ေတြ ကုိ လွမ္း ေျပာ လုိက္ ပါ တယ္။ " တ ည လုံး ဒီ မွာသမီး တုိ္႕ ကုိ ထုိင္ ေစာင့္ ေန တာ။ ထမင္း လည္း မ စား ရ ေသး ဘူး ။ အ ေမ အ တြက္ ဘာ ေတြ မ်ား ယူ လာ ခဲ့ ၾက သ လဲ " ။ အဲ ဒီ အ ခါ မွာ (ေန) ဟာ သူမ ရဲ႕ အ ဝါ ေရာင္ ဆံ ပင္ ကုိ ကုတ္ ျခစ္ ျပီး မ နွစ္ ျမဳိ တဲ့ ေလ သံ နဲ႕ "ဟာ အ ေမ က လဲ ဘာ အ တြက္ ေၾကာင့္ အ ေမ့ အ တြက္ ယူ လာ ရ မွာ လဲ။ ကုိယ့္ ဟာ ကုိ ေပ်ာ္ ခ်င္ လုိ႕ အ ျပင္ ထြက္ ျပီး သြား စား တာ ပဲ။ အ ေမ့ အ ေၾကာင္း သမီး ေခါင္း ထဲ မွာ ေတာင္ ထည့္ မ ေတြး မိ ဘူး" လုိ႕ သူ မ အေ မ ကုိေအာ္ ျပီး ျပန္ ေျပာ လုိက္ တယ္။ (ေလ) ဟာ လဲ (ေန) ကဲ့ သုိ႕ သူ မ အ ေမ ကုိ" အ ေမ က လဲ အ ေမ ပဲ..... ကုိယ့္ ဟာ ကုိ အ ျပင္ မွာ ေအး ေအး ေဆး ေဆး သြား စား ျပီး ျပန္ လာ တာ ကုိ အ ေမ့ အ တြက္ ဘာ ကုိ ယူ ခဲ့ ေပး ရ မွာ လဲ။ အ ေမ က က်ြန္ မ ေဘး မွာ မ ရွိ တဲ့ ဟာ ကုိ ဘာ ကိစၥ ေၾကာင့္ အ ေမ အ တြက္ ဆုိ ျပီး စဥ္း စား ေန ရ မွာ လဲ " လုိ႔ ေအာ္ ျပီး ေျပာ လုိက္ ျပန္ တယ္။ ။ သုိ႕ ေပ မယ့္ လည္း (လမင္း) က ေတာ့ သူမ ရဲ႕ အ မ နွစ္ ေယာက္ ျဖစ္ တဲ့ (ေန) နဲ႕ (ေလ) လုိ တ ကုိယ္ ေကာင္း ဆန္ သူ ေလး မ ဟုတ္ ပါ ဘူး။ (လမင္း) ဟာ သူမ ရဲ႕ ျပဳံး ရႊင္ ဝင္း ပ ခ်ဳိသာ တဲ့ မ်က္ နွာ နဲ႕ မိခင္ ျဖစ္ သူ ဘက္ ကုိ လွမ္း ၾကည့္ လုိက္ ျပီး မိ ခင္ (ၾကယ္) ရဲ႕ လက္ က ေလး ထဲ ကုိ အ ထုပ္ တ ခု လွမ္း ေပး ျပီး ေျပာ လုိက္ တယ္။ " ေမ ေမ ေရ ဒီ မွာ ၾကည့္ ပါ အုံး။ သမီး ေမေမ စား ဖုိ႕သမီး ပန္း ကန္ ထဲ က အ စား အ စာ မ်ဳိး စုံ ကုိ ယူ လာ ခဲ့ ေပး ပါ တယ္ ေမေမ။ သမီး က သ မီး ေဝ စု ထဲ က တ ဝက္ ဘဲ စား ခဲ့ ပါ တယ္။ က်န္ တာ ေတြ က ေမေမ စား ဖုိ႕ သ မီး ယူ လာ ခဲ့ ပါ တယ္ ေမေမ " ။ (လမင္း) ဟာ ေျပာ လဲ ေျပာ သူမ ေမေမ စား ဘုိ႕ ေရႊ ပန္းကန္ ကုိ ယူ လာ ျပီး မိခင္ (ၾကယ္) စား ဘုိ႕ ကုိ ျပင္ ဆင္ ေပး လုိက္ ေတာ့ တယ္။ (ၾကယ္) ဟာ သမီး ျဖစ္ သူ (လမင္း) ျပင္ ဆင္ ေပး တာ ကုိ တိတ္ ဆိတ္ ေအး ေဆး စြာ စား လုိက္ တယ္။ သူမ စား ျပီး တာ နဲ႕ သူမ ဟာ သမီး သုံး ေယာက္ ကုိ အ ေရး ၾကီး တဲ့ စကား ေျပာ စ ရာ ရွိ တယ္ ဆုိ ျပီး လွမ္း ေခၚ လုိက္ တယ္။ ပထမဆုံး မိခင္ (ၾကယ္) ဟာ သမီး ျဖစ္ သူ (ေန) ကုိ စ ေျပာ လုိက္ တယ္။ " သမီး (ေန) သမီး ဟာ တ ကုိယ္ ေကာင္း ဆန္ စိတ္ ရွိ ျပီး ဘာ ကုိ မွ စဥ္း သား ဆင္ ျခင္ ျခင္း မ ရွိ လွ ဘူး" သူမ က ဆက္ ေျပာ လုိက္ တယ္။ " သမီး ဟာ အ ျပင္ ထြက္ ျပီး ကုိယ့္ဟာ ကုိသာ ေပ်ာ္ ပါး ျပီး ျပန္ လာ ဖုိ႕ ပဲ သိ္ တယ္။ အိမ္ မွာ က်န္ ခဲ့ တဲ့ မိ သား စု ေတြ အ တြက္ ဘာ ကုိ မွ ထည့္ မ စဥ္း စား ဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ အ ခု အ ခ်ိန္ က စျပီး ေတြ႕ သမွ် ေယာက်ာၤး ေလး ေတြ အ ကုန္ လုံး သမီး (ေန) ကုိ ခ်စ္ ခင္ ၾကဳိက္ နွစ္ သက္ မႈ မ ရွိ ပါ ေစ နဲ႕။ သမီး ရဲ႕ ေရာင္ ျခည္ ဟာ ပူ ေလာင္ ျပီး ဘယ္ အ ရာ ဝတၳဳ မ်ဳိး ကုိ မ ဆုိ ပူ ျပင္း ေလာင္ ၾကြမ္း ေျခာက္ ေသြ႕ သြား ပါ ေစ။ သမီး ထြက္ လာ တာ နဲ႕ ေယာက်ာၤး ေလး ေတြ ဟာ သူတုိ႕ ေတြ ရဲ႕ ေခါင္း ကုိ္ ဦး ထုပ္ နဲ႕ ကာ ကြယ္ ျပီး သမီး (ေန) ရဲ႕ အ နား က ေန ေဝး ရာ ကုိ ထြက္ ခြာ ၾက ပါ ေစ။ (အဲ ဒါ ေၾကာင့္ ယခု အ ခါ မွာ *ေန* ဟာ ေတာက္ ပ ပူ ျပင္း ျပီး ေျခာက္ ေသြ႕ ခဲ့ ရ တယ္။) အဲ ဒီ ေနာက္ မွာ အ ေမ ျဖစ္ သူ ဟာ (ေလ) ကုိ ေျပာ ျပန္ တယ္။ " သမီး (ေလ).....သ မီး ဟာ (ေန) နဲ႕ အ တူ တူ ပါ ဘဲ။ သမီး ဟာ ကုိယ္ ခ်င္း စာ ၾကင္ နာ စိတ္ မ ရွိ ပဲ တ ကုိယ္ တည္း အ တြက္ သာ ၾကည့္ တတ္ တယ္။ ဒီ ေန႕ က စ ျပီး သ မီး (ေလ) ဟာ တုိက္ လုိက္ တုိင္း သမီး ရဲ႕ အ မ (ေန) နဲ႕ အ တူတူ ပူ ေလာင္ ေျခာက္ ေသြ႕ ပါေစ။ သမီး (ေလ) ဟာ တ ခ်က္ ျပင္း ျပင္း တုိက္ ခတ္ လုိက္ တုိင္း သမီး နဲ႕ ထိ တဲ့ အ ရာ အား လုံး ေျခာက္ ေသြ႕ ပါ ေစ။ ဘယ္ သူ တ စုံ တ ေယာက္ မွ် ခ်စ္ ခင္ နွစ္ သက္ ျခင္း မ ရွိ ပါ ေစ နဲ႕။ ေယာက်ာၤး ေလး အား လုံး သမီး ကုိ ေတြ႕ တုိင္း ေရွာင္ ရွား သြား ၾက ျပီး ၾကဳိက္ နွစ္ သက္ ျခင္း မွ ကင္း ေဝး ၾက ပါ ေစ။ (ဒီ လုိ အ ျဖစ္ အ ပ်က္ ေတြ ေၾကာင့္ ဒီ က ေန႔ အ ခါ မွာ ပူ ျပင္း လွ တဲ့ ေႏြ ရာ သီ ေရာက္ တုိင္း *ေလ* တုိက္ ခုိက္ တဲ့ အ ခါ မွာ အ ရမ္း ကုိ ပူ ျပင္း ေျခာက္ ေသြ႕ ျပီး မ နွစ္ သက္ ဖြယ္ ရာ ျဖစ္ ခဲ့ ရ ပါ တယ္။) အခုအ ခါ မွာ ေတာ့ ေနာက္ ဆုံး တ ေယာက္ က်န္ တဲ့ ၾကင္ နာ တတ္ တဲ့ သမီး (လမင္း) ကုိ ေျပာ လုိက္ တယ္။ " သမီး (လမင္း) သမီး ဟာ ကုိယ့္ အ ေမ အ ေပၚ မွာ သိ တတ္ နား လည္ ကုိယ္ ခ်င္း စာ ၾကင္ နာ တတ္ သူ ေလး ျဖစ္ တယ္။ ဒီ အ တြက္ ေၾကာင့္ သမီး ရဲ႕ အ လင္း ေရာင္ ဟာ အ ခ်ိန္ တုိင္း မွာ ေအး ျမ ျခင္း၊ သာယာမႈ႕ ရွိ ျခင္း နွင့္ လွ ပ ျခင္း တုိ႕ ရွိ ရ မယ္။ သမီး ဟာ ေမွး မွိန္ နဳိင္ စြမ္း ရွိ ျခင္း တ ဖန္ ျပန္၍ ေတာက္ ပ နဳိင္ စြမ္း ရွိ ျခင္း စ တဲ့ အ ရည္ အ ျခင္း ေတြ ရွိ္ ရမယ္။ ည အ ေမွာင္ မွာ လင္း လက္ ေတာက္ ပ ျပီး ေယာက်ာၤး ေလး ေတြ အား လုံး ေကာင္း ခ်ီး ေထာ ပ နာ ျပဳ သူ ေလး ျဖစ္ ရ မယ္။" လုိ႕ အ ေမ ျဖစ္ သူ ဟာ သမီး သုံး ေယာက္ ကုိ မွာ ၾကား လုိက္ တယ္။ ( ဒါ ေၾကာင့္ ဒီ ေန႕ အ ခါ မွာ ေတာ့ *လမင္း* ဟာ ေအး ျမ ျခင္း၊ ေတာက္ ပ ျခင္း နွင့္ လွ ပ ျခင္း အစ ရွိ တဲ့ အ ရည္ အ ျခင္း ေတြ နဲ႕ ျပည့္ စုံ ေန ပါ ေတာ့ တယ္။)



{ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ တ ေတြ ဟာ လည္း လမင္း လုိ အ ေမ ကုိ သိ တတ္ နား လည္ ၾကင္ နာ တတ္ တဲ့ သူ ေတြ အ ျဖစ္ ၾကဳိး စား ၾက ရ ေအာင္ လုိ႕ ဆႏၵ ျပဳ လွ်က္...}


အညၾတ (ေခတၱ နယူး ေယာက္ခ္)
ဘာသာျပန္

ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.apples4theteacher.com/holidays/mothers-day/short-stories/how-the-moon-was-kind-to-her-mother.html
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။

11/18/08

အသိ

ငယ္ကပညာ
မသင္ရွာ
ၾကီးလာ ခက္မည္သာ
ငယ္ကပညာ
သင္ခဲ့ရာ
ခုခါ အသုံးခ်ပါ
စာေပတုိင္းဖတ္
တုခုိးအပ္
မျပတ္ ေဆာင္ယူပါ
မေကာင္းတာပယ္
အေကာင္းတြယ္
စိတ္ဝယ္ ေဆာင္စရာ
ျမင္ရသမွ်
ၾကားသမွ်
မွတ္ရ အ ကုန္သာ
စာထဲပါထား
စာသားမ်ား
မွတ္သား သတိျပဳပါ
စာလုံးတုိင္းပင္
အသုံးဝင္
ဆင္ျခင္ စဥ္းစားရာ
(အညံ့ပန္း)

11/15/08

မညီမွ်ျခင္း

ေန႕စဥ္ ျမင္ကြင္း ဘယ္မရွင္း
ေစာင္းနွင္း တဖက္သာ
တဖက္ေစာင္းနွင္း သည္ျမင္ကြင္း
ရံဖန္ရံခါ ေတြ႕ျမင္တာ
ရင္တြင္းမွာျဖစ္ ဘယ္သူ႕ျပစ္
ဆန္းစစ္ ေဝဖန္ရာ
တဖက္ေစာင္းတာ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ
ဘယ္မွာ ေမးစရာ
ေစ်းဝယ္လာသူ လူတုိင္းမူ
တူတူစိတ္ထားသာ
မိမိဘက္သာ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ
ေစာင္းခါ အျမဲသာ
ဘယ္ေလာက္ရရ မျပည့္ဝ
ေလာဘ ေၾကာက္စရာ
ေရႊခ်ိန္ခြင္မွာ တုယူခါ
သူဌာ က်င့္သုံးရာ
သူ႕ဘက္ကုိယ့္ဘက္ ညီမွ်ခ်က္
ေလးနက္လုိက္နာပါ
ေရႊခ်ိန္ခြင္ထုံး ကုိယ္စီသုံး
ရႊင္ျပဳံး နဳိင္ေစရာ
ညီကာမွ်မွ တူတကြ
ရႊင္ျပနဳိင္ၾကမွာ
ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ သိရွိရာ
သတိနွင့္သာ သြားရမွာ
အခြန္းတုိင္းမွာ သိရွိရာ
သတိနွင့္သာ ေျပာဆုိရာ
စိတ္ေပၚတုိင္းမွာ ဆုံးမပါ
သတိနွင့္သာ ၾကံစည္ရာ
ဘဝ တ(ေလွ်ာက္)ေထာက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလွ်ာက္
ေပါက္ေရာက္နဳိင္တာ အရာရာ
စိတ္တလုံးပုိင္ အျပီးတုိင္
နဳိင္နဳိင္ ဆုံးမရာ
စိတ္ကုိမေနွး သိသိေပး(ဆုံးမေပး)
ပူေဆြး ကင္းကြာ ခ်မ္းသာရာ။
(အညံ့ပန္း)

11/13/08

အခ်ဳပ္ ငါးေယာက္

ေလာ က အား လုံး
မဂၤလာ ထုံး
နွလုံး မူ ၾက ေစ။
ဓမၼ အား လုံး
အနတၱ ထုံး
နွလုံး မူ ၾက ေစ။
ခ်မ္းသာ အား လုံး
ဓမၼ ထုံး
နွလုံး မူ ၾက ေစ။
ေဖာက္ ျပန္ ရင္း ခ်ဳပ္
ငါ မ ဟုတ္
ေရ ျမဳပ္ ရုပ္ မွာ တူ လွ သည္။
ခံ စား ရင္း ခ်ဳပ္
ငါ မ ဟုတ္
ေဝ ဒ နာ ေရ ပြတ္ တူ လွ သည္။
မွတ္ သား ရင္း ခ်ဳပ္
ငါ မ ဟုတ္
စိတ္ မွာ သံ လွ်ပ္ တူ လွ သည္။
ျပဳ ျပင္ ရင္း ခ်ဳပ္
ငါ မ ဟုတ္
ေစ တ နာ ငွက္ ေပ်ာ တူ လွ သည္။
ၾကံသိ ရင္း ခ်ဳပ္
ငါ မ ဟုတ္
ဝိ ဥာဏ္ မ်က္ လွည့္ တူ လွ သည္။
(အညံ့ပန္း)

11/12/08

မဂၤလာ ရွိ ေသာ တန္ ေဆာင္ မုန္း လ ျပည့္ ည ေလး (သုိ႕) ေဆး ေပါင္း ခ တဲ့ ည ေလးျဖစ္ ပါ ေစ။

က်ြန္ ေတာ္ ငယ္ ငယ္ တုန္း က ေတာ့ ဒီ လုိ ည ဆုိ က်ြန္ ေတာ့္ ျမဳိ႕ ေလး (မုိးကုတ္) မွာ(ေရႊတံခါး ၾကီး ဖြင့္ပါအုံး၊ ေငြတံခါး ၾကီးဖြင့္ပါအုံး၊ .........မိသားစု ၾကီး က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ) <<< ဒီ လုိ ေအာ္ ဟစ္ ျပီး တ အိမ္ ဝင္ တ အိမ္ ထြက္ သူငယ္ခ်င္း အုပ္ စုလုိက္ ၾကီး နဲ႕ ပုိက္ဆန္ လုိက္ ေတာင္း ေန ၾက ပါ။ လူ ၾကီး ေတြ က ေတာ့ မီး ပုံ ဖုိ ျပီး သူခုိးၾကီး ည ဟင္း လား ၊ဘာ လား မ သိ ပါ ဘူး ခ်က္ စား ေန ၾက ေပါ့။ ျပီးေတာ့ လည္း ဘဲ မ နက္ အ ေစာ ၾကီး ထ ျပီး ခဲ လုံး ေတြ မွ ေရႊ႕ ခဲလုံး ေအာက္ တုိ႕ ၊ဓာတ္ တုိင္ ေအာက္ တုိ႕ မွာ (ပန္႕တကူ) လုိက္ ရွာ ေန ၾက ပါ။ အ ခု ေတာ့ ဒီ လုိ လုပ္ လုိ႕ မ ရ ေတာ့ ပါ ဘူး။ ၂၉ နွစ္ ရွိ ေန ျပီ ျဖစ္ တဲ့ က်ြန္ ေတာ့္ အ သက္ အ ရြယ္ ေၾကာင့္ တ ေၾကာင္း၊ ျမဳိ႕ နဲ႕ ၁၁ နွစ္ ေက်ာ္ အ ေန ေဝး သြား တာ က တ ေၾကာင္း အ ေၾကာင္း ေၾကာင္း ေတြ ေၾကာင့္ ဒီ လုိ ေပ်ာ္ ရႊင္ မႈ႔ ေတြ နဲ႕ အ ေန ေဝး ခဲ့ ရ ပါ ျပီ။ ဘာ ဘဲ ျဖစ္ ျဖစ္ ေပါ့ ဒီ လုိ ည ေလး ေရာက္ တုိင္း တ ခ်ိန္ က အ တိတ္ ေတြ ဆီ ျပန္ ေျပာင္း သတိ ရ ေန မိ ပါ တယ္။ မိဘ နွစ္ ပါး အား ဦး ထိပ္ ထား ၍ က်ြန္ ေတာ့္ ျမဳိ႕ သူ ျမဳိ႕ သား မ်ား၊ စာဖတ္ သူမ်ား၊သက္ ရွိ သတၱဝါ မ်ား အား လုံး စိတ္၏ ခ်မ္း သာ ျခင္း၊ ကုိယ္၏ က်န္း မာ ျခင္း နွင့္ ျပည့္ စုံ ၾက ပါ ေစ လုိ႕ ဆႏၵ ျပဳ ဆုေတာင္း မိ ပါ သည္။

အညၾတ (ေခတၱ နယူးေယာက္ခ္)

11/11/08

တန္ဖုိး

လူ သိ မ်ား တဲ့ လူ ၾကီး တ ေယာက္ ဟာ လူ အ ေယာက္ ၂၀၀ ေလာက္ ရွိ တဲ့ အ စည္း အ ေဝး ပြဲ တ ခု ကုိ ျပဳ လုပ္ခဲ့ တယ္။ အဲဒီ ပြဲ မွာ သူ ဟာ အသစ္ စက္ စက္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ကုိ ကုိင္ ထား ျပီး ေျမွာက္ ျပ လုိက္ တယ္။ “ ဒီ ေဒၚလာ ၁၀၀ ကုိ အ လား ကား ေပး မယ္။ဘယ္ သူ ရခ်င္ ပါ သ လဲ။ ”
အ စည္း အ ေဝး နား ေထာင္ သူ ေတြ ရဲ႕ လက္ ေတြ ဟာ တန္း စီ ျပီး ေျမွာက္ ျပ ေန တာ အ မ်ား ၾကီး ပါ ဘဲ။ အဲဒီ ေနာက္ သူ က ဆက္ ေျပာ လုိက္ တယ္။“ က်ြန္ ေတာ္ ခင္ ဗ်ား တုိ႕ ထဲ က တ ေယာက္ ကုိ ဘဲ ေပး မွာ ပါ။ မ ေပး ခင္ မွာ ဒါ ေလး ကုိ အ ရင္ ဆုံး ဒီ လုိ လုပ္ မယ္ ဗ်ာ။ ” သူ ဟာ ေဒၚလာ ကုိ လက္ ထဲ မွာ တြန္႕ ေၾက သြား ေအာင္ စုပ္ နယ္ လုိက္ ျပီး ထပ္ တ ဖန္ ေမး လုိက္ တယ္။ “ အ ခု ေကာ ဘယ္ သူ ရ ခ်င္ ေသး လဲ ဗ်။ ဒီ ေဒၚလာ ကုိ ” ေျမွာက္ ထား တ့ဲလက္ ေတြ က ေတာ့ ခ် သြား ခ်င္ မ ရွိ ပါ ဘူး။ ဆက္ ေျမွာက္ ထား ဆဲ ပါ ဘဲ။“ ေကာင္း ျပီ ေလ။” သူ က ဆက္ ေျပာ လုိက္ တယ္။ “ က်ြန္ ေတာ္ ဒီ လုိ လုပ္ ရင္ ေကာ ဗ်ာ။ ” အဲဒီ လုိ ေျပာ ျပီး သူ ဟာ ေဒၚလာ ကုိ ၾကမ္း ျပင္ ေပၚ ပစ္ ခ် လုိက္ ျပီး သူ႕ ရဲ႕ ဖိနပ္ နဲ႕ တက္ နွင္း လုိက္ ပါ တယ္။၁၀၀ တန္ ေဒၚ လာ ဟာ အ ခု အ ခါ မွာ ေတာ့ တြန္႕ ေၾက ေပ တူး ျပီး ညစ္ ပတ္ ေန ပါ တယ္။ အဲဒီ ေနာက္ သူ ဟာ ေဒၚလာ ကုိ ျပန္ ေကာက္ လုိက္ ပါ တယ္။ “ အခု ေကာ ဘယ္ သူ ရ ခ်င္ ေသး လဲ ဗ်။ ” အခုထိ လက္ ေတြ ဟာ ေလ ထဲ မွာ ေျမွာက္ ထား ဆဲ ပါ ဘဲ။ အဲဒီေနာက္ မွာ သူ ဟာ ဒီ လုိ ဆက္ ေျပာ လုိက္ ပါ တယ္။ " မိတ္ ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္း တုိ႕ …. ခင္ဗ်ား တုိ႕အား လုံး ဒီ ေန႕ မွာ တန္ဖုိး ရွိ တဲ့ သင္ ခန္း စာ တ ခု ကုိ ေလ့ လာ လုိက္ ရ ပါ ျပီ။ က်ြန္ ေတာ္ ဒီ ေဒၚလာ ေလး ကုိ ဘာ ဘဲ လုပ္ လုပ္ ခင္ဗ်ား တုိ႕ ဒီ ေဒၚလာ ကုိ ရ ခ်င္ ေန တုန္း ပါ ဘဲ။ ဘာ လုိ႕ လဲ ဆုိ ေတာ့ ဒီ ေဒၚ လာ ရဲ႕ တန္ ဖုိး က က် သြား ျခင္း မ ရွိ လုိ႕ ပါ ဘဲ။ ဒီ ေဒၚ လာ ကု္ိ ဘာ ဘဲ လုပ္ လုပ္ ေဒၚလာ ဟာ ၁၀၀ တန္ပါ ေသး တယ္။ ”


က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ဘဝေတြ ရဲ႕ အ ခ်ိန္ ေတာ္ ေတာ္ မ်ား မ်ား မွာ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ဟာ ၁၀၀ တန္ ေလး လုိ ပါ ဘဲ။ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ဘဝ ခရီး လမ္း ေပၚ မွာ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ရဲ႕ အ ျဖစ္ အ ပ်က္ အ ေျခ အ ေန ေတြ ေပၚ မူ တည္ တဲ့ ဆုံး ျဖတ္ ခ်က္ အ မွား ေတြ ရဲ႕ ေအာက္ မွာ က် ရွဴံး ခဲ့ ရ ဖူး တယ္။ ေၾက မြ ခံ ခဲ့ ရ ဖူး တယ္။ တ ကုိယ္ ေကာင္ ဆန္ သမား ေတြ ရဲ႕ နွင္း ေခ် ဖ်က္ ဆီး မႈ႕ ေၾကာင့္ တြန္႕ လိမ္ ေကာက္ ေကြး တဲ့ ဘဝ မွာ စုတ္ ျပတ္ သတ္ ခံ ခဲ့ ရ ဖူး တယ္။ ဒီ လုိ အ ျဖစ္ ေတြ ေၾကာင့္ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ဟာ ကုိယ့္ ကုိ ကုိယ္ အ သုံး မက် လွ ပါ ဘူး၊ တန္ ဖုိး မရွိ လွ ပါ ဘူး ဆုိျပီး ထင္ တတ္ ၾက ပါ တယ္။ အ မွန္ တ ကယ္ ေတာ့ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ဘာ ဘဲ ျဖစ္ ခဲ့ ျဖစ္ ခဲ့၊ ဘာ ေတြ ဘဲ ျဖစ္ လာ ျဖစ္ လာ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႔ ရဲ႕ တန္ ဖုိး၊ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ရဲ႕ အ ရည္ အခ်င္း ဟာ က် သြား ျခင္း မရွိ ပါ ဘူး။ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ေတြ ဟာ အ ျမဲ လုိ လုိ ကုိယ့္ ကုိ ကုိယ္ သ တိ ေပး ေန ရ မွာ က က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ သာ လ်င္ ထူး ခ်ြန္ သူ မ်ား ျဖစ္ ၾက ပါ တယ္။


(မွန္မာန ေထာင္ လႊား ျပီး ငါ ဆုိ ေသာ အ တၱ စြဲ အား ရည္ ရြယ္ ျခင္း မ ဟုတ္ ပါ။ အားေပးျခင္း မွ် သာ ျဖစ္၏။)


အညၾတ (ေခတၱ နယူး ေယာက္ခ္)
ဘာသာျပန္

ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.indianchild.com/inspiring_stories.htm
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။

11/9/08

စာ နာ စိတ္

လယ္ သ မား ၾကီး တ ဦး ဟာ အိမ္ မွာ ေမြး ထား တဲ့ ေခြး မ်ား လွ တာ ေၾကာင့္ ေမြး ကင္း စ ေခြး ေလး ေတြ ကုိ ေရာင္း ဖုိ႕ ရွိ လာ တယ္။ ဒီ အ တြက္ ေၾကာင့္ သူ ဟာ ေခြး ေရာင္း ရန္ ဆုိ တဲ့ ဆုိင္း ပုဒ္ ေလး ကုိ ေရး ျပီး လူ ေတြ႕ ျမင္ နဳိင္ ဘုိ႕ အ တြက္ ျခံ စည္း ရုိး ရဲ႕ အ ျမင့္ တ ေန ရာ မွာ ဆုိင္း ဘုတ္ ေလး ခ်ိတ္ ဖုိ႕ ဆုိင္း ဘုတ္ ေလး ကုိ သံ နဲ႕ ရုိက္ ထု ေန ခဲ့ တယ္။ ေနာက္ ဆုံး သံ ရုိက္ ထု အ ျပီး မွာ ေတာ့ သူ႕ ေဘာင္း ဘီ စ ကုိ တ စုံ တ ေယာက္ က ဆြဲ ေန သ လုိ ခံ စာ း ရ တာ ေၾကာင့္ သူ ေအာက္ ကုိ ငုံ ၾကည့္ လုိက္ တယ္။ ဝုိင္း စက္ ၾကည္ လင္ တဲ့ မ်က္ လုံး ေလး ေတြ နဲ႕ သူ႕ ကုိ ၾကည့္ ေန တဲ့ ေကာင္ ေလး တ ေယာက္ ကုိ ေတြ႕ လုိက္ တယ္။ " ဦး ေလး " ေကာင္း ေလး က လွမ္း ေျပာ လုိက္ တယ္။ " က်ြန္ ေတာ္ ဦး ေလး ဆီ က ေခြး တ ေကာင္ ေလာက္ ဝယ္ ခ်င္ လုိ႕ ပါ " လယ္ သ မား ၾကီး က န ဖူး ေပၚ က ေခ်ြး ေတြ ကုိ လက္ နဲ႕ လွမ္း သုတ္ ရင္း " လူေလး ေရ ဒီ ေခြး ေလး ေတြ က ေစ်း နဲနဲ ေတာ့ ၾကီး တယ္။ လူ ေလး တတ္ နဳိင္ ပါ့ မလား။ " ေကာင္း ေလး ဟာ ေခါင္း ငုံ ျပီး သူ႕ ရဲ႕ အိပ္ ကပ္ ထဲ ကုိ လွမ္း နဳိက္ လုိက္ တယ္။ သူ႕ လက္ ေလး အိပ္ ကပ္ ထဲ က ေန အ ေၾကြ ေစ့ တ ခ်ဳိ႕ နဲ႕ အ တူ ထြက္ လာ ျပီး လယ္ သ မား ၾကီး ကုိ လွမ္း ေပး လုိက္ တယ္။ " ဦး ေလး ေရာ့ သား ဆီ မွာ ၃၉ ျပား ရွိ ပါ တယ္။ ဒီ ပုိက္ ဆန္ နဲ႔ ေလာက္ ပါ တယ္ ေနာ္ ဦး ေလး။ " " ေကာင္း ျပီ လူ ေလး " လယ္ သ မား ၾကီး က ေျပာ လုိက္ တယ္။ အဲဒီ ေနာက္ မွာ လယ္ သမား ၾကီး ဟာ သူ႕ ေခြး ေလး ေတြ ကုိ ေလ ခ်ြန္ ျပီး ေခၚ လုိက္ တယ္။ ေခြး ငယ္ ေလး ၄ ေကာင္ ဟာ လယ္ သ မား ၾကီး ေလ ခ်ြန္ သံ ၾကား တဲ့ ေနာက္ မွာ ေခြး အိမ္ က ေလး ထဲ က ထြက္ လာ ျပီး ေျပး လႊား ေဆာ့ က စား ေန ၾက ေတာ့ တယ္။ ေကာင္ ေလး ဟာ ေခြး ေလး ေတြ ကုိ ေသေသ ခ်ာ ခ်ာ စူး စုိက္ ၾကည့္ ေန ခဲ့ တယ္။ သူ႕ ရဲ႕ မ်က္ လုံး မွာ ေတာ့ ေပ်ာ္ ရႊင္ မႈ႕ ေတြ အ ျပည့္ နဲ႕ ေပါ့။ ေခြး ေလး ေတြ ဟာ လယ္ သ မား ၾကီး ရွိ ရာ ျခံ စည္း ရုိး ကုိ သူ႕ ထက္ ငါ အ လု အ ယွက္ အ ေျပး အ လႊား ကစား ေန တဲ့ ၾကား က ေကာင္း ေလး ဟာ တ ခု ကုိ သြား သ တိ ထား မိ လုိက္ တယ္။ ေကာင္ ေလး ဟာ ေခြး အိမ္ ထဲ ကုိ ေသေသ ခ်ာ ခ်ာ မ်က္ ေတာင္ မ ခတ္ ၾကည့္ ေန ခဲ့ တယ္။ ေခြး ငယ္ ေလး ေနာက္ တ ေကာင္ ေနွး ေကြး စြာ ေထာ့ နဲ႕ ေထာ့ နဲ႕ျဖင့္ ေခြး အိမ္ ေလး ထဲ က ထြက္ လာ ဖုိ႕ ၾကဳိး စာ း ေန တာ ကုိ ေတြ႕ လုိက္ ရ တယ္။ အဲ ဒီ ေခြး ေလး ဟာ တ ျခား ေခြး ေလး ေတြ ထက္ ပုိ ျပီး ပိန္ လွီး လွ ပါ တယ္။ ေသး ေကြး ပိန္ လွီး ျပီး ေထာ့ နဲ႕ ေထာ့ နဲ႕ နွင့္ ေျခ ေထာက္ မ သန္ ေသာ္ လည္း အဲ ဒီ ေခြ ေလး ဟာ သူ႕ အ ေ ဖာ္ ေတြ ရွိ ရာ ကုိ သူတတ္ နဳိင္ တဲ့ စြမ္း အား နဲ႕ ၾကဳိး စား ျပီး သြား ေန ရွာ ပါ တယ္။ ေကာင္ ေလး ဟာ အဲ ဒီ ေခြး ေလး ကုိ လယ္ သ မား ၾကီး ကုိ လက္ ညွဳိး ထုိး ျပ ျပီး ေျပာ လုိက္ တယ္။ " က်ြန္ ေတာ္ အဲ ဒီ ေခြး ေလး ဘဲ ယူ လုိက္ ေတာ့ မယ္ ဦး ေလး " လယ္ သ မား ၾကီး ဟာ သူ႕ ဒူး နွစ္ ဘက္ ကုိ ေကြး ခ် လုိက္ ျပီး ေကာင္ ေလး နား ကုိ ကပ္ ျပီး ေျပာ လုိက္ တယ္။ " လူ ေလး ေရ ဒီ ေကာင္ ေလး ကုိ မင္း ရ ခ်င္ မွာ မ ဟုတ္ ဘူး ကြ။ အဲ ဒီ ေခြး ေလး ဟာ တ ျခား ေခြး ေတြ လုိ ဘယ္ ေတာ့ မွ အ ေျပး သန္ ျပီး ေတာ့ မင္း နဲ႕ ေဆာ့ က စား နဳိင္ မွာ မ ဟုတ္ ဘူး ကြ။" ေကာင္ ေလး ဟာ လယ္ သ မား ၾကီး စ ကား အ ဆုံး မွာ ျခံ စည္း ရုိး နား က ခြာ လုိက္ တယ္။ ျပီး ေတာ့ သူ ဟာ ခါး ကုိ ေကြး ခ် လုိက္ ျပီး သူ႕ ေျခ ေထာက္ နွစ္ ဘက္ လုံး က ေဘာင္း ဘီ ကုိ က် န စြာ ေခါက္ တင္ လုိက္ တယ္။ ေကာင္ ေလး ရဲ႕ ေဘာင္ ဘီ ဆြဲ တင္ ျပီး တဲ့ ေနာက္ မွာ သူ႕ ရဲ႕ ေျခေထာက္ ဟာ စ တီး လ္ ေခ်ာင္း ၾကီး တ ေခ်ာင္း နဲ႕ ျပဳ လုပ္ ထား တာ ကုိ လယ္ သ မား ၾကီး ျမင္ ေတြ႕ လုိက္ ရတယ္။ ေကာင္ ေလး ဟာ လယ္ သ မား ၾကီး ကုိ ျပန္ ၾကည့္ ျပီး ေျပာ လုိက္ တယ္။ " ဦး ေလး ေရ က်ြန္ ေတာ္ လည္း ပဲ ေကာင္း ေကာင္း မ ေျပး နဳိင္ ပါ ဘူး ဗ်ာ။ ျပီး ေတာ့ က်ြန္ ေတာ္ လုိ ခ်င္ တဲ့ ေခြး ေလး ဟာ လည္း သူ႕ ကုိ နား လည္ ေပး နဳိင္ တဲ့ က်ြန္ ေတာ္ လုိ ပုိင္ ရွင္ တ ေယာက္ လုိ အပ္ တယ္ မ ဟုတ္ လား ဗ်ာ။"

က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ကမာၻ မွာ လည္း ဒီ လုိ စာ နာ စိတ္ နဲ႕ ညာ တာ နား လည္ မႈ႕ ေတြ ေပး နဳိင္ တဲ့ လူ ေတြ လုိ အပ္ တယ္ ဆုိ တာ မ ဟုတ္ ပါ လား ဗ်ာ။


အညၾတ (ေခတၱ နယူး ေယာက္ခ္)
ဘာသာျပန္

ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.indianchild.com/puppies_for_sale.htm
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။

11/8/08

သတိ

အ လုိ မ ရွိ
အ လုိ ရွိ
သ တိ တ ခု ပါ
သတိ တ ခု
လက္ ကုိင္ ျပဳ
ေအာင္ မႈ႕ အ ရာ ရာ
ရန္ ေဘး အ ေပါင္း
ကင္း ေဝး ေၾကာင္း
ထပ္ ေလာင္း ခါ ခါ
ပုိ႕ ေမ တၱာ
သတိ တ လုံး
လက္ ကုိင္ သုံး
အ ဆုံး နိဗၺဴ တာ
သ တိ ဆုိ တာ
ဆား ပ မာ
ဘယ္ ခါ မ ေမ့ ရာ။
(အညံ့ပန္း)

11/7/08

ေဝဒနာသစ္

ေဝ ဒ နာ သစ္
ရင္ မွာ ျဖစ္
ဆန္း စစ္ ေဖြ ရွာ
အ ေျဖ မွာ ၾကည့္
ဗ လာ အ တိ
မ ခ်ိ တင္ ကဲ
အ မွန္ လြဲ လွ
ပူ ေဆြး ရ သည္
ဘယ္ မွာ ဆီ တမ္း
ေမွ်ာ္ ကာ မွန္း လဲ
အ လြမ္း မ ေျပ
စိတ္ ေဆြး ေဗြ လီ
နွင္း စက္ ရည္ ျဖန္း
လြန္ ေအး ခ်မ္း မုိ႕
ေန ျခည္ ကုိ တမ္း ေမွ်ာ္ မိ ျပီ
တ ေျပ သူ ကုိ လွမ္း ေခၚ မိ ျပီ
ဘယ္ ဆီ ကုိ လြမ္း ေနာ္ မ သိ ျပီ
ေၾသာ္...
သံ ေယာ ဇဥ္ ၾကဳိး
ခ်ည္ ေနွာင္ မ်ဳိး မုိ႕
ပုိ တုိး ခါ ဆုိး
မ ဆုိး ေစ ခ်င္။
(အ ညံ့ ပန္း)

11/5/08

တ ဆင့္ ေလာက္ ေျပာ ေပး ပါ လား ဗ်ာ

အ ခု ရက္ ပုိင္း က်ြန္ ေတာ့္ ေမေမ ေရာက္ ေန လုိ႕ မ အား မ လပ္ ျဖစ္ ေန ပါ တယ္။ ေမေမ နဲ႕ မ ေတြ႕ ရ တာ ၾကာ ေန ျပီ မုိ႕ သား အ မိ နွစ္ ေယာက္ ေရွး ေဟာင္း ေနွာင္း ျဖစ္ ေလး ေတြ ေျပာ မ ကုန္ နဳိင္ ေအာင္ ပါ ဘဲ။ ဒါ ေၾကာင့္ ပု္ိ႕စ္ အ သစ္ ေလး ေတြ ကုိ ေကာင္း ေကာင္း မ ေရး နဳိင္ ခဲ့ ပါ ဘူး။ ဒီ လုိ နဲ႕ ဒီ ည မွာ ေတာ့ ေမေမ နဲ႕ စ ကား ေျပာ ရင္း ေမေမ ဆီ က စိတ္ မေကာင္း စ ရာ သ တင္း ေလး တ ခု ၾကား လုိ႕ စိတ္ မေကာင္း စြာ နဲ႕ ဘဲ ဒီ သ တင္း ကုိ ျဖန္႕ ေဝ ေပး ဖုိ႕ ဆုံး ျဖတ္ လုိက္ ပါ တယ္။ စာ ဖတ္ သူ တုိ႕ အ ေန နဲ႕ လည္း ဒီ သ တင္း ေလး ကုိ ဖတ္ ျပီး ျဖန္႕ ေဝ ေပး ပါ လုိ႕ ေမ တၱာ ရပ္ ခံ ပါ တယ္။ အ ျဖစ္ က ဒီ လုိ ပါ ခင္ ဗ်.................
ရခုိင္ ျပည္နယ္ ေက်ာက္ ျဖဴ ျမဳိ႕ နယ္၊ အ လယ္ ဒြိန္ အုပ္ စု၊ အ လယ္ ဒြိန္ ရြာေန
(ဦး ေအာင္ က်န္ ျဖဴ + ေဒၚ မ ခ်ြန္း) တုိ႕ မွာ သားသၼီး ၉ ေယာက္ ရွိတယ္ ခင္ ဗ်။ သူ တုိ႕ ေတြ က ေတာ့
(၁) ေအာင္ေဖသန္း
(၂) ထြန္းတင္
(၃) သန္းသန္းျမင့္
(၄) ထြန္းၾကဳိင္
(၅) ေမာင္သန္းဝင္း
(၆) သန္းၾကည္
(၇) လွေမာင္သန္း
(၈) လွလွသန္း
(၉) ေမာင္လွသန္း တုိ႕ ျဖစ္ ၾက ပါ တယ္။
အဲဒီ ထဲ မွာ နံ ပါတ္ (၄) သား (ထြန္း ၾကဳိင္) ဟာ က ေန ဒါ(canada) ကုိ ေရာက္ ေန ပါ တယ္။ သူ ဟာ သူ တုိ႕ မိသား စု နဲ႕ အ ဆက္ အ သြယ္ ျပတ္ ေန တာ ေတာ္ ေတာ္ ေလး ကုိ ၾကာ ေန ပါ ျပီ။ နွစ္ ေတြ နဲ႕ ေရ တြက္ ရင္ ေတာင္ မ မွတ္ မိ နဳိင္ ေလာက္ ေအာင္ ပါ ဘဲ လုိ႕ နံ ပါတ္ (၇) သား ျဖစ္ တဲ့ လွ ေမာင္ သန္း က ေျပာ ပါ တယ္။ ဒါ ေပ မယ့္ သူ တုိ႕ ထဲ မွာ ေတာ့ ေအာင္ ေဖ သန္း ဆုိ တဲ့ အ ကုိ အ ၾကီး ဆုံး က ေတာ့ သူ႕ ညီ ထြန္း ၾကဳိင္ နဲ႕ အ ဆက္ အ သြယ္ ရွိ ေန တာ ထြန္း ၾကဳိင္ ကေနဒါ ကုိ ထြက္ သြား တုန္း က တည္း က ပါ ခင္ ဗ်။ ကုိ ထြန္း ၾကဳိင္ ဟာ သူ႕ မိ ဘ ေတြ ဆီ ကုိ ေငြ မ ၾကာ မၾကာ လႊဲ တယ္ လုိ႕ လွေမာင္သန္း က ေျပာ ပါ တယ္။ ဒါ ေပ မယ့္ အဲဒီ ေငြ ေတြ ဟာ ေအာင္ ေဖ သန္း လက္ ထဲ ကုိ ဒါ ရုိက္ ေရာက္ တယ္ လုိ႕ ၾကား သိ ရပါ တယ္။ ေအာင္ ေဖ သန္း ဟာ ရလာ တဲ့ ေငြ ေတြ ကု္ိ မိဘ ေတြ ကုိ မ ေပး ဘဲ သူ႕ တစ္ ကုိယ္ တည္း အ တြက္ သုံး တယ္ လုိ႕ လဲ သိ ရ ပါ တယ္။ လွ ေမာင္ သန္း ဟာ ထြန္း ၾကဳိင္ နဲ႕ ဆက္ သြယ္ ဖုိ႕ အ တြက္ ေအာင္ ေဖ သန္း ဆီက ထြန္း ၾကဳိင္ ရဲ႕ ကေနဒါ က ဖုန္း နံ ပါတ္ ကုိ ေတာင္း ပါ တယ္။ ေအာင္ ေဖ သန္း ဟာ ယုတ္ မာ စြာ နဲ႕ သူ သိ တာ ေတြ ကုိ တ ခု မွ ေျပာ ျပ ျခင္း မ ရွိ ပါ ဘူး ခင္ ဗ်။ လွေမာင္သန္း နဲ႕ ထြန္း ၾကဳိင္ အ ေမ ဟာ ထြန္း ၾကဳိင္ နဲ႕ အ ဆက္ အ သြယ္ ဘယ္ လုိ လုပ္ ရ မယ္ ဆုိ တာ မ သ္ိပါ ဘူး။ သူ တုိ႕ ဟာထြန္း ၾကဳိင္ရဲ႕ ဖုန္း နံ ပါတ္ကုိ အ ရမ္း ကုိ အ လုိ ရွိ ေန ပါ တယ္။ အ ခု ဆုိ ရင္ ထြန္း ၾကဳိင္ ရဲ႕ မိခင္ ဟာ အ သက္ အ ရြယ္ ရ ေန လုိ႕ ေတာ္ ေတာ္ ကုိ အုိ စာ ေန ပါ ျပီ။ သူမ ဟာ ဘာ ကုိ မွ မ ေမွ်ာ္ လင့္ ပါ ဘူး တဲ့။ သား ျဖစ္ တဲ့ ထြန္း ၾကဳိင္ နဲ႕ ဖုန္း ေျပာ ခြင့္ ရရင္ ျဖင့္၊ အ သံ ေလး ၾကား ခြင့္ရ ရင္ ျဖင့္ ေသ ေပ်ာ္ ပါ ျပီ လုိ႕ လွ ေမာင္ သန္း က ေျပာ ပါ တယ္။ ဒ့ါ ေၾကာင့္ ေက်း ဇူး ျပဳ ျပီး ဒီ စာ ကုိ က ေန ဒါ က ထြန္း ၾကဳိင္ ကုိ လက္ ဆင့္ ကမ္း ပုိ႕ ေပး ပါ ဗ်ာ။ ျပီး ေတာ့ ဒီ လုိ အင္ တာ နက္ က ေန တ ဆင့္ ေျပာ ျပ တာ ေလး က ထြန္း ၾကဳိင္ ဆီ ကုိ ဒီ သ တင္း ေရာက္ နဳိင္ တယ္ လုိ႕ လွ ေမာင္ သန္း နဲ႕ သူ႕ ရဲ႕ အ ေမ က ယုံ ၾကည္ ေန ၾက ပါ တယ္။ သူ တုိ႕ ရဲ႕ ယုံ ၾကည္ ခ်က္ ေလး ေတြ ကုိ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ မ ပ်က္ ျပယ္ ေစ ဘဲ လက္ ဆင့္ ကမ္း အ ေကာင္ အ ထည္ ေဖာ္ ေပး ေစ လုိ ပါ တယ္ ခင္ ဗ်ာ။ " ထြန္း ၾကဳိင္ ေရ ဒီ စာ ကုိ ဖတ္ မိ ရင္ က်ြန္ ေတာ္ ဆီ ကုိ ဆက္ သြယ္ ပါ။ က်ြန္ ေတာ့္ အီး ေမးလ္ က ေတာ့ (mibamyittar79@gmail.com) ပါ။ က်ြန္ ေတာ့္ ဆီ မွာ အ ကုိ အ ေမ နဲ႕ လွ ေမာင္ သန္း ရဲ႕ လိပ္ စာ ရွိ ပါ တယ္။ " က်ြန္ ေတာ္ဆီ ကုိ လွ ေမာင္ သန္း ေရး လာ တဲ့ စာ က ေတာ့ ဒီ လုိ ပါ။
(အကုိ က် ေနာ္ ေလး စားစြာျဖင့္ စာ ေရး လုိက္ ပါ တယ္။ က်ေနာ္ အန္ တီ နွင့္ အ တူ အ လုပ္လုပ္ တဲ့ ပန္း တ္ိမ္ ဆရာပါ။ အ ေမ အ သက္ ၾကီး ျပီ ဆုိ ေတာ့ စကား ေျပာ ခ်င္ လုိ႕ က် ေနာ္ အကုိ ထြန္းၾကဳိင္ ကုိ အ ပန္ မ ၾကီး ဘူး ဆုိ ရင္ ေက်း ဇူး ျပဳျပီး ဆက္ သြယ္ ေပး လုိ႕ ရ ရင္ ဆက္ သြယ္ ေပး ပါ။
အား ကုိး စြာ ျဖင့္
လွ ေမာင္ သန္း )

11/4/08

အ မွား ျပင္ ခ်ိန္

လမ္း ငယ္ ေလး တ ခု၊ ပုိ ျပီး ျပည့္ ျပည့္ စုံ စုံ ေျပာ ရ လွ်င္ မ က်ဥ္း မ က်ယ္ ကား တ စီး သာ သာ သြား ၍ ရ ေသာ လမ္း ၾကား ငယ္ ေလး တ ခု မွာ လူ ငယ္ ေလး တ ေယာက္ ကား အ သစ္ ေလး ကုိ တ ရ စပ္ ေမာင္း လုိ႕ လာ သည္။ည ေန က ေမွာင္ စ ျပဳ ေန ျပီ မုိ႕ လမ္း မွာ လူ တ ေယာက္ မွ် ပင္ မ ေတြ႕ ရ။ သူ ေမာင္း လာ ေသာ အ ရွိန္ မွာ မ မ်ား လွ ေပ မယ့္ လည္း ထုိ က်ဥ္း ေျမာင္း လွ တဲ့ လမ္း ၾကား ေလး မွာ ေတာ့ နည္းနည္း သိ သာ လွ သည္။ သူ ဟာ ခပ္ ၾကမ္း ၾကမ္း ေမာင္း လာ ခဲ့ ေသာ္ လည္း သည္ လုိ လမ္း ၾကား ေတြ မွာ က ေလး ေတြ ေဆာ့ က စား တာ မ်ား လွ တာ မုိ႕ သ တိ ရွိ ရွိ နွင့္ ေမာင္း နွင္း လာ ခဲ့ တယ္။ " ဘုန္း ........." ရုတ္ တရက္ ခဲ လုံး တ ခု သူ႕ရဲ႕ကား တံခါး ေဘာင္ ကုိ လာ မွန္ သံ သူ ၾကား လုိက္ ရ တယ္။ “ ေတာက္ “ ကုိ လင္း ေတာ္ ေတာ္ ေဒါသထြက္ သြား သည္။ ဘာ ရယ္ မ ဟုတ္ ဒီ ည ေန သူ႕ သူငယ္ ခ်င္း ေတြ နဲ႕ ရုပ္ရွင္ အ တူ သြား ၾကည့္ ရန္ ခ်ိန္း ထား သည္။ အခ်ိန္ က ေတာ့ ျဖင့္ ေတာ္ ေတာ္ ေလး ေစာ ေန ေသး ေသာ္ လည္း သူ က အ ျမဲ ေစာ ေစာ ေရာက္ ခ်င္ ေန သည္။ ဒါ က ေတာ့ သူ႕ အ က်င့္ တ ခု ဘဲ မဟုတ္ ပါလား။ အ ခု ေတာ့ ဘယ္ အ ရပ္ က ထြက္ လာ တဲ့ ခဲလုံး သူ႕ကား ကုိ လာ မွန္ တယ္ မသိ၊ သူ႕ ကား သစ္ ေလး ေတာ္ ေတာ္ ပိန္ သြား သ လား၊ စ သည္ ျဖင့္ ေမး ခြန္း ေပါင္း စုံ ကုိ သူ ေခါင္း ထဲ အ ေတြး ထဲ ကုိ ဝင္ ေရာက္ လာ သည္။ ဒါ ေၾကာင့္ သူ ကား ေလး ကုိ လမ္း ေဘး တ ေန ရာ မွာ ထုိး ရပ္ လုိက္ သည္။ ကား ထုိး ရပ္ ရပ္ ခ်င္း ေကာင္ ေလး တ ေယာက္ သူ႕ ဆီ ကုိ ေရး ၾကီး သုတ္ ျပာ ေျပး လာ ေန သည္ ကုိ ျမင္ လုိက္ သည္။ အနီး အ နား မွာ လည္း သည္ ေကာင္ ေလး က လႊဲ ျပီး တ ေယာက္ မွ လဲ သူ မ ျမင္ ဒီ ေတာ့ မ ဟုတ္ မွ လႊဲ ေရာ သည္ ေကာင္ ေလး လက္ ေဆာ့ လုိက္ သာ ျဖစ္ ရမည္။ ကုိ လင္း တ ေယာက္ စိတ္ တုိ တုိ နွင့္ ေအာ္ လုိက္ သည္။ " မင္း ဒါ ဘာ သ ေဘာ လဲ။ ဘယ္ လုိ လုပ္ လုိက္ တာ လဲ ကြ။ ဒါ မ ေန႕ တ ေန႕ က မွ ဝယ္ ထား တဲ့ ကား ကြ။ ခ်ာ တိတ္ မင္း အိမ္ ဘယ္ မွာ လဲ။ ေျပာ စမ္း။ မင္း အိမ္ က လူ ၾကီး ေတြ ကုိ ေျပာ ျပီး အ ေလ်ာ္ ေတာင္း မွ ရမယ္။ မင္း ဘာ လုိ႕ ဒီ လုိ လုပ္ ရတာ လဲ ကြ " အ စ ရွိ သည္ ျဖင့္ ကုိ လင္း တ ေယာက္ ေဒါ ပြ ပြ နွင့္ တ ရ စပ္ ေျပာ ခ် လုိက္ သည္။ ေကာင္ က ေလး က မ်က္ နွာ ငယ္ က ေလး ျဖင့္ ေတာင္း ပန္ ရွာ သည္။ " အစ္ ကုိ ၾကီး ရယ္ ေဆာ ရီး ပါ ဗ်ာ။ သား ေတာင္း ပန္ ပါ တယ္။ သား ဘာ လုပ္ ရမွန္း မ သိ ေတာ့ လုိ႕ ပါ။ " ေကာင္ ေလး ဟာ ေခါင္း ငုံ ျပီး ဆက္ ေျပာ လုိက္ တယ္။
" က်ြန္ ေတာ္ အခု လုိ မ လုပ္ ရင္ ဘယ္ သူ မွ ကား ရပ္ မ ေပး မွာ စုိး လုိ႕ ပါ။ " ေကာင္ ငယ္ ေလး ရဲ႕ ပါး ျပင္ ေပၚ မွာ မ်က္ ရည္ ေတြ တ စိမ့္ စိမ့္ တ ရ စပ္ လိမ့္ က် လာ ျပီး မ လွမ္း မ ကမ္း မွာ ရွိ တဲ့ ေန ရာ တ ခု ကုိ လက္ ညွဳိး ထုိး ျပ လုိက္ ေတာ့ တယ္။ " က်ြန္ ..... က်ြန္ ေတာ့္ အစ္ ကုိ " ေကာင္း ေလး ဟာ ငုိ ယုိ ျပီး ဆက္ ေျပာ လုိက္ တယ္။ " သူ ....သူ.... သူ႕ ရဲ႕.... ....ဟုိ ..…. (wheelchair) ဝီးလ္ ခ်ားရ္ ေလး ေပၚ က ျပဳတ္ က် လုိ႕ .... က်ြန္ ေတာ္.... သူ႕ ခႏၶာ ကုိယ္ ၾကီး ကုိ ျပန္ မ မွ နဳိင္ လုိ႕ ပါ " လုိ႕ ေကာင္ေလး ဟာ ရွဳိက္ ၾကီး တ ငင္ နဲ႕ ေဒါ သ တ ၾကီး ျဖစ္ ေန တဲ့ ကုိ လင္း ကုိ လွမ္း ေျပာ လုိက္ တယ္။ “ ေက်း ဇူး ျပဳျပီး က်ြန္ ေတာ္ ကုိ သူ႕ (wheelchair) ဝီးလ္ ခ်ားရ္ ေလး ေပၚ ကုိ ျပန္ ျပီး တင္ ေပး ပါ လား ဗ်ာ…..သူ (wheelchair) ဝီးလ္ ခ်ားရ္ ေပၚ ကျပဳတ္ က် ျပီး ပိ ေန လုိ႕ သူ အ ရမ္း ကုိ နာ ေန ပါ တယ္….ျပီး ေတာ့ သူ႕ ခႏၶာ ကုိယ္ က အ ရမ္း ေလး တာ ေၾကာင့္က်ြန္ ေတာ္ မ မွ နဳိင္ လုိ႕ ပါ ဗ်ာ။ ” ေကာင္း ေလး စကား ဆုံး သြား တာ နဲ႕ ကုိ လင္း ဟာ သူ ေျပာ ဆုိ ၾကိမ္း ေမာင္း ဖုိ႕ ျပင္ ေန တဲ့ သူ႕ စကား လုံး ေတြ ကုိ ေျပာ မ ထြက္ နဳိင္ ေတာ့ ဘဲနဲ႕ လဲ က် ေန တဲ့ ေကာင္ ေလး ရဲ႕အ ကုိ ဆုိ သူ ဆီ ကုိ ျမန္ ျမန္ သြား ျပီး ထူ ေပး လုိက္ တယ္။ အဲဒီ ေနာက္ ေကာင္ ေလး အစ္ကုိ ကုိ (wheelchair) ဝီးလ္ ခ်ားရ္ ေပၚ ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ တင္ ေပး လုိက္ ျပီး သူတုိ႕ အိမ္ ရွိ ရာ အ ထိ ကုိ လုိက္ ပုိ႕ ေပး လုိက္ ေတာ့ တယ္။ ေကာင္း ေလး က သူ႕ ကုိ ေက်း ဇူး အ ရမ္း တင္ ေန ခဲ့ တယ္။ ကုိ လင္း တ ေယာက္ ကား ေကာင္ ေလး နဲ႕ သူ႕ အ ကုိ ကုိ သြား ပု္ိ႕ ေပး ျပီး ကား ဆီ ကုိ ေမာ ပန္း ေနွး ေကြး စြာ နဲ႕ မ သယ္ ခ်င္ တဲ့ သူ႕ ေျခ ေထာက္ ေတြ ကုိ အား ေပး သယ္ ရင္း ျပန္ ေရာက္ လာ ခဲ့ တယ္။သူ႕ အ ေတြး ထဲ မွာ ေတာ့ ေကာင္ ေလး ကုိ ၾကိမ္ ေမာင္း မိတာ သူ ဘဲ မွား ေန လား။ ဒါ မွ မ ဟုတ္ သူ႕ ကား ေလး ကုိ ေျဖး ေျဖး သာ ေမာင္း ခဲ့ ရင္ ဒီ လုိ ျဖစ္ လာ မွာ မ ဟုတ္ ပါ ဘူး၊ အစ ရွိ သ ျဖင့္ အ ေတြး ေပါင္းစုံ နဲ႔ စဥ္း စာ းျပီး ျပန္ ေရာက္ လာ ခဲ့ သည္။ ကား နား ေရာက္ ေတာ့ သူ႕ ကား ကုိ ေသေသ ခ်ာ ခ်ာ ၾကည့္ လုိက္ သည္။ ပိန္ က်ဳံး ေန တဲ့ သူ႕ ကား သစ္ ေလး တံ ခါး ေဘာင္ ဟာ ခဲ လုံး မွန္ ထား မွန္း အ ရမ္း ကုိ သိ သာ ပါ သည္။ သူ ဟာ အဲ ဒီ တံ ခါး ကုိ ျပန္ ျပီး ျပင္ ဆင္ မႈ႕ မ လုပ္ ခဲ့ ဘဲ နဲ႕ ဒီ အ တုိင္း ထား ခဲ့ ပါ တယ္။ ပိန္ က်ဳံး ေန တဲ့ တံ ခါး ေဘာင္ ေလး ကုိ ေတြ႕ တုိင္း အ ခု လုိ အ သိ တ ရား ရ ေစ တဲ့ အ ေတြး ေလး ေတြ ကုိ သူ႕ ကုိယ္ သူ ျပန္ ျပီး သတိ ေပး ေစ ခ်င္ လုိ႕ ဘဲ ျဖစ္ တယ္။ အဲ ဒါ က ေတာ့ ျဖင့္
“ မင္း ဘဝ ခရီး ၾကီး ရဲ႕ အခ်ိန္ ေတြ ကုိ အ ရမ္း ျမန္ ျမန္ ၾကီး မ ျဖတ္ သန္း ခ်င္ ပါ နဲ႕။ တ စုံ တ ေယာက္ က ေကာင္း တာ၊ မ ေကာင္း တာ၊ ျဖစ္ တာ ၊ ပ်က္ တာ တုိ႕ ကုိ ေျပာ ခြင့္ရ ဘုိ႕ အ တြက္ သူ႕ တုိ႕ ကုိ သတိ ထား မိ ေစ ဖုိ႕ ၊ ခဲ လုံး နဲ႕ မင္း ကုိ ေပၚက္ ျပီး မွ ေခၚ ရ ေလာက္ ေအာင္၊ အ နာ တ ရ ျဖစ္ ျပီး မွ သိ ေစ ရ ေလာက္ ေအာင္ မ ျဖစ္ ေစ ပါ နဲ႕ ” ဟူ ၍ ပင္ ျဖစ္ သည္။


(တခါ တ ေလ အ ျမဲ တမ္း လုိ လုိ မွာ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ဟာ တ စုံတခု အ ျဖစ္ အ ပ်က္ ေလး ေတြ ကုိ နား ေထာင္ ဖုိ႕ အ ခ်ိန္ မ ရွိ ျဖစ္ ျပီး အ လ်င္ စ လုိ လုပ္ တတ္ ၾက တယ္။ အဲဒီ လုိ အ လ်င္ စ လုိ လုပ္ ရင္ မ လုိ အပ္ တဲ့ အ မွား ေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ တတ္ ၾက ပါ တယ္။ဒီ လုိ အ မွား ေတြ ျဖစ္ ျပီး မွ ေနာင္ တ ရ တတ္ တဲ့ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ေတြ ဟာ အ မွား မ ျဖစ္ ခင္ မွာ ၾကဳိ တင္ ကာ ကြယ္ ၾက မယ္ ဆုိ ရင္ ျဖင့္ ဘဝ ၾကီး ဟာ ပုိျပီး ေပ်ာ္ စရာ အ တိ ျဖစ္ ေန မွာ မ ဟုတ္ ပါ လား ဗ်ာ။ မွား တာ ကုိ သိ ရက္ နဲ႕ မုိက္ တဲ႕ လူ က တ ခ်ိန္ မွာ ေထာင္ နန္း စံ ရ ျပီး ၊ ေထာင္ ထဲ မွာ အ သိ တ ရား ေလး ေတြ ယူ ျပီး မွ ျပန္ ထြက္ လာ ၾက ရ တယ္။ တ ကယ္ လုိ႕ အဲ ဒီ မွား တာ ကုိ သိ ရင္ အဲ ဒီ အ မွား ေတြ ကုိ မ လုပ္ မိ ေစ ဖုိ႕ ဆင္ ျခင္ လုိက္ ရင္ ေထာင္ ထဲ ကုိ သြား ဖုိ႕ ဆုိ တာ အ ေဝး ၾကီး ဘဲ မ ဟုတ္ ပါ လား။ ဒီ အ ရာ ေတြ အား လုံး ဟာ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ရဲ႕ ကုိယ္ ပုိင္ ေရြး ခ်ယ္ မႈ႕ ဘဲ ျဖစ္ ပါ တယ္။)


အညၾတ (ေခတၱ နယူး ေယာက္ခ္)
ဘာသာျပန္

ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.indianchild.com/wait_for_the_brick.htm
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။

လ ျပာ သုိ ပြဲ

ေၾကာင္ ပန္း ေတာ ရ
ခါ ခါ တ
စိတ္ မွ ေအာက္ ေမ့ ျပီ။
လ ျပာ သုိ ပြဲ
ခါ ခါ ႏြဲ
အ ျမဲ သြား လုိ သည္။
သုိ႕ ပါ ေသာ္ လည္း
အ ျမဲ လြဲ
စိတ္ ထဲ လြမ္း ရ သည္။
လြမ္း ၍ မ ေျပ
ၾကဳိး စား ေျဖ
အေျခ မ လွ
မ ဆုံ ရ
ကံ က ေခ လြန္း ျပီ
ရင္ ထဲ က လြမ္း
ျပင္ ဘက္ ျခမ္း
ေမွ်ာ္ မွန္း ဘယ္ ဆီ
တမ္း တ သည္။
ရင္ ထဲ မွာ ေဆြး
နဳတ္ ဆုိ ေတး
လက္ ေရး မ ညီ
ကဗ်ာ သီ
စာ စီ မိ ပါ ျပီ။
(အညံ့ပန္း)

Heart ထိ ေရးမိ ဖတ္ ၾကည့္ သိ


ေကာင္း ကင္ ျပာ ထဲ တိမ္ တုိက္ ဝဲ

ေလ ထဲ မွာ ဝဲ လိပ္ ျပာ ဘဲ

ျမက္ ခင္း ေတြလဲ စိမ္း ေန ျမဲ

ငွက္ က ေလး လဲ ေတး ဆုိ ဆဲ

ကန္ ေရ ျပာ လဲ ၾကည္ လင္ ဆဲ

ငါး က ေလး လဲ ေပ်ာ္ျမဴး ဆဲ

ပန္း ေလး ေတြလဲ ပြင့္ ေန ဆဲ

ငွက္ က ေလး လဲ ပ်ံ ကာ ဝဲ

သက္ ရွိ ေတြ လဲ ေပ်ာ္ ျမဴး ဆဲ

သက္ မဲ့ ေတြ လဲ လွ ပ ျမဲ

သ ဘာ ဝ ေပး ပန္ ခ်ီ ေလး

ဘယ္ ေဆး မ မွီ ေဆြး ဘုိ႕ ရည္

ေရး သီ မိ ခဲ့ ျပီ။

(အညံ့ပန္း)

11/3/08

အေမ

ကမာၻ ေပၚ မွာ အ ထူး အ ျမတ္ ေန႕ ေတာ္ ေတာ္မ်ား မ်ား ရွိ လွ ပါ တယ္။အဲဒီ ေန႕ ေတြ ထဲ က အ ခု အ ေမ မ်ား ေန႕ ကုိ နီး ကပ္ လာ ခဲ့ ျပီ။ ကုိ ဟိန္း လတ္ တ ေယာက္ က ေတာ့ ျဖင့္ အေမ တုိ႕ နဲ႕ ခြဲ ေန ျပီး ေနာက္ မွာ အ ျမဲ အ လုပ္ မ်ား ေန ခဲ့ တယ္္။ အခု လည္း အ ေမ မ်ား ေန႕ မွာ ၄ နာ ရီ ေလာက္ အေမ့ အိမ္ ျပန္ ဖုိ႕ ကုိ ကား ေမာင္း မ သြား ဘဲ သူ ငယ္ ခ်င္း တ ေယာက္ ရဲ႕ ပါ တီ တ ခု ကုိ သြား ဖုိ႕ ကုိ ျပင္ ဆင္ ေန ခဲ့ တယ္။ အ ေမ ဆီ ကုိ ေတာ့ လက္ ေဆာင္ ေပး ဖုိ႕ အ တြက္ အိမ္ အ ေရာက္ ပုိ႕ ေပး တဲ့ စ နစ္ ေလး ကုိ ပုိက္ ဆန္ ေပး ျပီး လုပ္ ခုိင္း မယ္ လုိ႕ စဥ္း စား ျပီး သူ႕ အိ္မ္ အ နီး မွာ ရွိ တဲ့ ပန္း ဆုိင္ ေလး ကုိ အ ေမ့ အ တြက္ ပန္း ဝယ္ ျပီး ပုိ႕ ခုိင္း ဖုိ႕ သူ႕ ကား ေလး နဲ႕ ေရာက္ လာ ခဲ့ တယ္။ ပန္း ဆုိင္ နား ကုိ ေရာက္တဲ့ အ ခါ မွာ သူ ဟာကား ေပၚ က ဆင္း လုိက္ တယ္။ ဆုိင္ ထဲ ကုိ မ ဝင္ ခင္ မွာ ၁၂ နွစ္ အ ရြယ္ ေကာင္ မ ေလး တ ေယာက္ ပ လပ္ ေဖာင္း ေပၚ မွာ ရွဴိက္ ငုိ ေန တာ ကုိ သူ ေတြ႕ လုိက္ ရတယ္။ သူ က လဲ မ ဆုိင္ မ တြ နဲ႕ ေကာင္ မ ေလး ကုိ ေမး လုိက္ တယ္။ " အ မိ ဘာ ျဖစ္ ေန တာ လဲ ဗ် " ေကာင္မေလး က " က်ြန္ မ နွင္း ဆီပန္း ေလး ဝယ္ ခ်င္ လုိ႕ ပါ။ ဒါ ေပ မယ့္ လက္ ထဲ မွာ ျပား ၅၀ ဘဲ က်ြန္ မ ရွိ တယ္။ ဒါ ေပမယ့္ ပန္း က ၂ က်ပ္ က် တယ္ ရွင့္ " လုိ႕ ေျဖ လုိက္ တယ္။ ကုိ ဟိန္း လတ္ ဟာ တခ်က္ မွ် ျပဳံး လုိက္ ျပီး ေကာင္ မ ေလး ကုိ ျပန္ ေျပာ လုိက္ တယ္။ " လာ လာ တူ မ ေလး က်ြန္ ေတာ္ နဲ႕ လုိက္ ခဲ့ ။ က်ြန္ ေတာ္ အမိ အ တြက္ ပန္း တန္ ဖုိး ကုိ ျဖည့္ ျပီး ဝယ္ ေပး မယ္။" ေကာင္ မ ေလး နဲ႔ အ တူ ဆုိင္ ထဲ ကုိ ေရာက္ လာ ျပီး ေကာင္မေလး ကုိ ပန္း ဝယ္ ေပး လုိက္ တယ္။ ျပီး ေတာ့ သူ ကုိယ္ တုိင္ လည္း သူ႕ အ ေမ အ တြက္ ပန္း ဝယ္ လုိက္ ျပီး အိမ္ အ ေ၇ာက္ ပုိ႕ ခုိင္း ဖုိ႕ အ တြက္ လွမ္း ေျပာ လုိက္ ျပီး က်သင့္ ေငြ ရွင္း ကာ ထြက္ လာ ခဲ့ တယ္။ ေကာင္ မ ေလး ကုိ သူ က လုိက္ ပုိ႕ ေပး ဖုိ႕ လွမ္း ေျပာ လုိက္ တဲ့ အ ခါ မွာ "ဟုတ္ ကဲ့ ရွင့္ က်ြန္ မ အ ေမ ဆီ ကုိ လုိက္ ပုိ႕ ေပး ပါ ေနာ္ " လုိ႕ ေကာင္ မ ေလး က ျပန္ ေျပာ လုိက္ တယ္။ ကား ေပၚ ေရာက္ တဲ့ အ ခါ မွာ သခၤ်ဴိင္း ရွိ ရာ လမ္း ကုိ ေကာင္ မ ေလး က လွမ္း ျပ လုိက္ တယ္။ ေကာင္ မ ေလး ဟာ သခၤ်ဴိင္း ကုိ ေရာက္ တဲ့ အ ခါ မွာ သူ႕ မ ရဲ႕ မိခင္ ရွိ ရာ အုပ္ ဂူ ေလး ကုိ ေျပး သြား ျပီး အုပ္ဂူ ေလး ေရွ႕ မွာ ထုိင္ ခ် ျပီး စကား ေတြ ေျပာ ေန ေတာ့ တယ္။ ကုိ ဟိန္း လတ္ ဟာ ဒါ ကုိၾကည့္ ျပီး ေတာ့ ပန္း ဆုိင္ ေလး ဆီ ကုိ အ ေလာ တ ၾကီး ျပန္ ေမာင္း လာ ခဲ့ တယ္။ သူ ဟာ အိမ္ အ ေရာက္ ပုိ႕ ခုိင္း ထား တဲ့ ပန္း စည္း ေလး ကုိ ျပန္ ယူ လုိက္ ျပီး ၄ နာ ရီ ကား ေမာင္း ရမဲ့ အ ေမ့ အိမ္ ရွိ ရာ ဖက္ ကုိ ဦး တည္ ျပီး အ တင္း ေမာင္း ထြက္ သြား ခဲ့ တယ္။ သူ မ်က္ နွာ မွာ ေတာ့ တ ခု ခု ကုိ စုိး ရိမ္ ေန သ လုိ လုိ၊ဝမ္း နည္း ေန သ လုိ လုိ ေဖာ္ ျပ လုိ မ ရ တဲ့ အ ေတြး ေတြ နဲ႕...............................


(အမွန္ တ ကယ္ ေတာ့ လက္ ရွိ အ သက္ ရွင္ လ်က္ ရွိ ေန တဲ့ ဘုရား ေလာက္ ဘယ္ အ ရာ မွ ပုိ အ ေရး မ ၾကီး နုိင္ ပါ ဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ ရွင္ လ်က္ ရွိ ေန ေသး တဲ့ ဘုရား ကုိ ဂ ရု စုိက္ ပါ။ ရုိ ေသပါ။ တန္ဘုိး ထား ပါ။ ျမတ္ နဳိး ပါ။)

အညၾတ (ေခတၱ နယူး ေယာက္ခ္)
ဘာသာျပန္

ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.indianchild.com/mothers_day.htm
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။

11/1/08

သစ္သား ပန္းကန္

အသက္ အရြယ္ ၾကီး ျပီး ခ်ိ နဲ႕ ေန ေသာ အ ဖုိး အုိ တစ္ ေယာက္ ဟာ သူ႕ သား၊ ေခ်ြး မ နဲ႔ သူ ရဲ႕ ေျမး ေလး တုိ႕ နဲ႕ အ တူ သြား ေရာက္ ေန ထုိင္ ခဲ့ တယ္။ အ ဖုိး အုိ ဟာ အ ရြယ္ ေထာက္ လာ တာ ေၾကာင့္ သူ႕ လက္ ေတြ ဟာ တုန္ ရီ ေန တယ္။အ ျမင္ အာ ရုံ ေတြ ဟာ ေဝ ဝါး ေန တယ္။ ေျခ လွမ္း တုိင္း ဟာ လဲ ေနွး ေကြး လွ ပါ တယ္။ သူ တုိ႕ မိ သား စု ဟာ ညစာ ကုိ အ တူတူ စား ေလ့ ရွိ ၾက ပါ တယ္။ ဒါ ေပမယ့္ အ သက္ အ ရြယ္ အုိ စာ ေန တဲ့ အ ဖုိး အုိ ဟာ လက္ တုန္ ရီ ေန တာ က တ ေၾကာင္း၊ အ ျမင္ အာ ရုံ ေဝ ဝါး ေန တာ က တ ေၾကာင္း ေၾကာင့္ ထ မင္း စား ရာ မွာ အ ေ တာ္ ကုိ အ ခက္ အ ခဲ ေတြ နဲ႕ ၾကဳံ ေတြ႕ ေန ရ ပါ တယ္။ ပဲ တုိ႕ ေျပာင္း ဖူး တုိ႕ က သူ႕ ဇြန္း ထဲ က ေန လိမ့္ ဆင္း ကုန္ ျပီး ထ မင္း စား စား ပြဲ ေပၚ မွာ ေပ ၾကံ့ ရွဳပ္ ပြ ေန ျခင္း၊ ႏြား နဳိ႕ ေသာက္ ဖုိ႕ ႏြား နဳိ႕ ခြက္ အား လွမ္း ယူ ရာ မွာ တုန္ ခ်ိ ေန ေသာ သူ႕ ၏ လက္ ေၾကာင့္ ႏြား နဳိ႕ မ်ား မွာ စား ပြဲ ေပၚ တြင္ အုိင္ ေန ျခင္း အစ ရွိ ေသာ ျပ ႆနာ မ်ား ေၾကာင့္ သား ျဖစ္ သူ နွင့္ ေခ်ြး မ ျဖစ္ သူ ကုိ ေဒါ သ ခဏ ခဏ ထြက္ ေစ ခဲ့ တယ္။ “ ငါ တုိ႕ တ ခုခု ေတာ့ ဒီ အ ဘုိး ၾကီး ကုိ လုပ္ သင့္ ျပီး။ ငါ ဆက္ ျပီး ၾကည့္ မ ေန ခ်င္ ေတာ့ ဘူး ဒီ လုိ ႏြား နဳိ႕ ဖိတ္ က် တာ တုိ႕၊ ထမင္း ဟင္း ေတြ ပြ က်ဲ ေန တာ တုိ႕၊ ဆူဆူညံ ညံ ပန္း ကန္ နဲ႕ ဇြန္း သံ တုိ႕ ကုိ မ ၾကား ခ်င္ ေတာ့ ဘူး ဒီ ထ မင္ း ဝုိင္း မွာ ” လုိ႕ သား ျဖစ္ သူ က ေျပာ လုိက္ တယ္။ အဲ ဒီ ေနာက္ မွာ သူ တုိ႕ လင္ မ ယား နွစ္ ေယာက္ ဟာ စားပြဲ အ ေသး ေလး တ လုံး ကုိ ေထာင့္ တ ခု မွာ ဆင္ ထား လုိက္ ၾက တယ္။ သူ တုိ႕ မိ သား စု သုံး ေယာက္ ည စာ ကုိ ညစာ စား ထ မင္း စား ပြဲ မွာ အ တူ တ ကြ ေပ်ာ္ ရႊင္ စြာ စား ေန တုန္း မွာ အ ဖုိး အုိ ကုိ ေတာ့ တ ေယာက္ တည္း အဲ ဒီ ေထာင့္ ေ န ရာ ေလး မွာ ဘဲ စား ေစ ခဲ့ တယ္။ အဖုိး အုိ ဟာ ေၾကြ ပန္း ကန္ ကုိ အ ခန္႕ မ သင့္ စြာ နဲ႕ တ ေခါက္ နွစ္ ေခါက္ က် ကြဲ ျပီး တဲ့ ေနာက္ ပုိင္း မွာ သူ႕ ကုိ သစ္ သား ပန္း ကန္ ေလး ကုိ သာ အ သုံး ျပဳ ေစ ေတာ့ တယ္။ အဖုိး အုိ ဟာ တ ေယာက္ တည္း အ ထီး က်န္ စြာ စား ရ တာ ေၾကာင့္ သူ႕ ရဲ႕ မ်က္ လုံး မွာ မ်က္ ရည္ ေတြ ဝုိင္း ျပီး ရွိ ေန တာ ကုိ တခါ တ ရံ မွာ သူ႕ မိသား စု ဝင္ ေတြ ေတြ႕ ေန ရ မွာ ပါ။ သုိ႕ ေပ မယ့္ လည္း ဇြန္း ခရင္း ေလး ေတြ ၊ စား စ ၇ာ ေလး ေတြ က် သြား တုိင္း သူ ဆီ ကုိ စူး ရွ ျငင္ သာ တဲ့ စ ကား လုံး ေလး ေတြ ေရာက္ လာ စ ျမဲ ပါ ဘဲ။ အဲဒီ လုိ အ ျဖစ္ အ ပ်က္ တုိင္း ကုိ ေတာ့ ၅ နွစ္ သား ရွိ ျပီး ျဖစ္ တဲ့ ေျမး ျဖစ္ သူ က ေတာ့ ျငိမ္ သက္ စြာ ၾကည့္ ေန ခဲ့ ေတာ့ တာ ပါ။ ညစာ မ စား မီ ည ေန ခင္း တ ခု မွာ သား ျဖစ္ သူ ဟာ သစ္ သား အ တုိ အ စ ေတြ နဲ႕ က စား ေန တာ ကုိ ေတြ႕ လုိက္ တဲ့ အ ေဖ ျဖစ္ သူ က ခ်ဳိ သာ စြာ ေမး လုိက္ တယ္။ " သား ေရ ဘာ ေတြ လုပ္ ေန တာ လဲ ကြ " ။ သား ျဖစ္ သူ က ခ်က္ ခ်င္း ျပန္ေျဖ လုိက္ တယ္။ " အုိ... ေဖေဖ ေရ သား ေဖေဖ ေမေမ တုိ႕ကုိ သား ၾကီး လာ တဲ့ အ ခါ က် ရင္ ေက်ြး ဖုိ႕ အ တြက္ သစ္ သား ပန္း ကန္ ေလး ေတြ ကုိ လုပ္ ေန တာ ပါ " ။ သား ျဖစ္ သူ ဟာ ျပဳံး ရႊင္ စြာ နဲ႕ အ ေျဖ ေပး လုိက္ ျပီး သူ လုပ္ စ ၇ာ ရွိ တာ ကုိ ဆက္ လုပ္ ေန ခဲ့ တယ္။ သား ျဖစ္ သူ ရဲ႕ စကား ေၾကာင့္္ လင္ မ ယား နွစ္ ဦး ဟာ ဆြံ႕ အ သြား သ လုိ ေၾက ကြဲ စုိး နွစ္ စြာ ခံ စား လုိက္ ရ တယ္။သူ တုိ႕ ရဲ႕ ပါး ျပင္ ေပၚ မွာ လဲ မ်က္ ရည္ ေတြ စုိ ရႊဲ လုိ႕ ေန ခဲ့ တယ္။ သူ တုိ႕ နွစ္ ေယာက္ ဟာ စ ကား တ ခြန္း မွ ဆက္ မ ေျပာ ၾက ေတာ့ ဘူး။ သူ တုိ႕ ဘာ ကုိိ လုပ္ သင့္ တယ္ ဆုိ တာ ကုိ သူ တုိ႕ ဖာ သာ သိ ေန ခဲ့ တယ္။ သူ တုိ႕ နွစ္ ယာက္ ဟာ အ ဖုိး အုိ ရွိ ရာ ကုိ ေျပး လာ ျပီး သူ တုိ႕ ကုိ ခႊင့္ လႊတ္ ေပး ဖုိ႕ ဝန္ ခ် ေတာင္း ပန္ လုိက္ ၾက ေတာ့ တယ္။ အဲဒီ ည ရဲ႕ ည စာ စား တဲ႕ အ ခိ်န္ မွာ ေတာ့ ေယာက်ၤား ျဖစ္ သူ ဟာ အ ဖုိး အုိ ကုိ ညင္ သာ စြာ တြဲ ေခၚ ျပီး ည စာ စား ပြဲ ေလး ကုိ ေခၚ သြား ခဲ့ ေတာ့ တယ္။ အဲဒီ ေန႕ က စ ျပီး အ ဖုိး အုိ ဟာ သူ႕ ရဲ႕ ေနာက္ ဆုံး အ ခ်ိန္ ေလး အ ထိ သူ႕ မိ သား စု နဲ႕ အ တူတူ ထ မင္း စား ခ်ိန္ တုိင္း အ တူတူ စား ခြင့္ ရခဲ့ တယ္။တစုံ တ ရာ ေၾကာင့္ အ ဖုိး အုိ ဟာ ခရင္း လႊတ္ က် သြား တာ တုိ႕၊ နဳိ႕ ဖိတ္ က် သြား တာ တုိ႕ ျဖစ္ လာ ရင္ သူ တုိ႕ လင္ မ ယား နွစ္ ေယာက္ ဟာ အ ဖုိး အုိ ကုိ ဂရု တ စုိက္ စ နစ္ တ က် ျပဳစု ေပး မႈ႕ ေတြ ကုိ လုပ္ ေပး ခဲ့ တယ္။
က ေလး ေတြ ဟာ ဘယ္ အရာ ကုိ္ မဆုိ အ မွတ္ အ သား ၾကီး ၾက တယ္။ အရာ ရာ ေတာ္ ေတာ္ မ်ား မ်ား ကုိ သိ ျမင္ တတ္ လြယ္ ၾက သူ ေတြ ျဖစ္ တယ္။ သူ တုိ႕ ေလး ေတြ ရဲ႕ ဦး ေနွာက္ ဟာ အ ခ်ိန္ ေတာ္ ေတာ္ မ်ား မ်ား အ လုပ္ လုပ္ ေန ၾက တယ္။ သူ တုိ႕ ေလး ေတြ ဟာ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ေျပာ ပုံ ဆုိ ပုံ၊ လုပ္ပုံ ကုိင္ ပုံ ေတြ ကုိ ငယ္ ရာ မွ ၾကီး လာ သည္ အ ထိ သူ တုိ႕ ဘဝ သက္ တမ္း တ ေလွ်ာက္ လုံး အ တု ယူ တတ္ ၾက တယ္။ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ လဲ ဒီ ေန႕ က စျပီး ေန႕ တုိင္း ေန႕ တုိင္း မွာ က်ြန္ ေတာ္ တုိ႕ ခ်စ္ တဲ့ သူ ေတြ ကုိ ဂ ရု တ စုိက္ နဲ႕ အ ေလး ထား ဆက္ ဆံ ၾက ပါ စုိ႕ လား။

အညၾတ (ေခတၱ နယူးေယာက္)
ဘာသာျပန္


ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.indianchild.com/wooden_bowl.htm
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။