ႏြားနဳိ႕တခြက္

တခါတုန္းက ဆင္းရဲသားလူငယ္ေလး တေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူရ ဟာ သူ႕ ရဲ႕ကုန္ပစၥည္း ေလး ေတြ ကုိတအိမ္ဝင္ တအိမ္ထြက္ လုိက္လံလည္ပတ္ ေရာင္းျခင္းအားျဖင့္ သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ေက်ာင္းစရိတ္ကုိ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မွာရွာေဖြခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလုိ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေတြမွာ လည္ပတ္ေရာင္းရင္း သူဟာ ျမဳိ႕ကေလးတျမဳိ႕ ကုိ အေရာက္ မွာေတာ့ သူ႕ရဲ႕လက္ထဲမွာ ပုိက္ဆံေလး တျပားဘဲ ရွိေနခဲ့တယ္။ သူဟာ ဗုိက္အရမ္း ကုိ စာေလာင္လွေသာ္ လည္း ပုိက္ဆံအလုံအေလာက္ မရွိတာေၾကာင့္ သူ႕မွာ အခက္ေတြ႕ ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ တအိမ္ကုိ သူပစၥည္း ေရာင္းဖုိ႕ အေရာက္မွာေတာ့ သူဟာ ထမင္းေတာင္းစားဖုိ႕ ကုိ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ သုိ႕ေပမယ့္လည္း အိမ္ေပါက္ဝကုိ ေရာက္ တဲ့အခါမွာ တံခါးလာဖြင့္ေပးတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ငယ္ကုိၾကည့္ ျပီး သူဟာ ထမင္းေတာင္းစား ဖုိ႕ အစီအစဥ္ေပ်ာက္ကြယ္သြား ခဲ့တယ္။ သူဟာထမင္းအစား ေရတခြက္ကုိသာ ေတာင္းဆုိလုိက္တယ္။
သူမဟာ ကုိသူရ ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္ၾကည့္လုိက္တယ္။ သူဟာဆာေလာင္ေနပုံ ရတာေၾကာင့္ ေရအစား ႏြားနဳိ႕ အျပည့္ တခြက္ ယူလာျပီးေပးလုိက္တယ္။ ကုိသူရ ဟာအမ်ဳိးသမီးယူလာေပးတဲ့ ႏြားနဳိ႕ ကုိ ေအးေဆးစြာေသာက္လုိက္ ျပီး အမ်ဳိးသမီး ကုိလွမ္းေမးလုိက္တယ္။ “က်ြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲဗ်။ ”
“ရွင္ဘာတခုမွေပးစရာ မလုိပါဘူး” လုိ႕ သူမ လွမ္းေျဖလုိက္တယ္။ “က်ြန္မ အေမကသင္ေပးထားပါတယ္။ ေစတနာနဲ႕ ကူညီတာအဖုိးအခ မယူရပါဘူးရွင္”
အဲဒီေနာက္မွာ လူငယ္ေလးဟာ “က်ြန္ေတာ့္ ရင္ထဲကေန ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။” လုိ႕ေျပာျပီး သူမအိမ္ကေနထြက္လာခဲ့တယ္။ သူမ တုိက္လုိက္တဲ့ နဳိ႕တခြက္ ဟာလူငယ္ေလးျဖစ္တဲ့ ကုိသူရ အတြက္ေတာ့ အားအင္ေတြျပန္လည္ျပည့္စုံေစသာမက ကုိသူရ ရင္ထဲမွာ သူစိမ္းတေယာက္ ရဲ႕ကူညီတတ္မႈ႕ေတြကုိ ေက်းဇူးတင္ေနမိေတာ့တယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ျပီး နွစ္ေတြအတန္ၾကာတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီး ျဖစ္သူဟာ အျပင္းအထန္ ဖ်ားပါေတာ့တယ္။သူမတုိ႕ ျမဳိ႕ က ဆရာဝန္ေတြဟာ အေထြေထြ ကုသတဲ့ သာမန္ဆရာဝန္ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ ေရာဂါကုိ ေကာင္းမြန္စြာမကုသနဳိင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူမကုိအနီးနားမွာရွိတဲ့ ျမဳိ႕ၾကီးတစ္ျမဳိ႕ မွာအထူးကုဆရာဝန္ ေတြနဲ႕ ျပသဖုိ႕ သူမကုိလႊတ္လုိက္တယ္။
သူမ ေရာက္လာတဲ့ ေဆးရုံမွာ ေတာ့ ေဒါက္တာ သူရ ဟာ ေဆးရုံအုပ္ဆရာဝန္အျဖစ္ တာဝန္ၾက ေနခဲ့ ပါတယ္။ ေဒါက္တာသူရ ဟာ လူနာစာရင္းမွာ လူနာရဲ႕ ျမဳိ႕နာမည္ေလးၾကားျပီး စိတ္ေစာစြာနဲ႕သူမရွိရာ လူနာေဆာင္ ကုိ မေျပးရုံတမယ္ အေျပး ကေလးေရာက္ လာ ခဲ့ ပါတယ္။ သူမအနီးနားေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ သူမ ကုိ ခ်က္ျခင္းဘဲမွတ္မိလုိက္တယ္။ ေဒါက္တာ သူရ ဟာအဲဒီေန႕ မွာ အိမ္မျပန္ေတာ့ပဲ သူမ ရဲ႕ ေသြးစစ္တန္းစာရြက္ ေတြကု္ိ ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးျပီး သူမရဲ႕ ေရာဂါကုိ ေဒါက္တာ သူရ ဟာအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ကုသခဲ့တယ္။ ေဒါက္တာသူရ ရဲ႕ ၾကဳိးစားပမ္းစားကုသမႈ႕ေၾကာင့္ သိပ္မၾကာ လွတဲ့ရက္ ေတြမွာ သူမရဲ႕ ေရာဂါဟာေပ်ာက္ကင္းခဲ့ရတယ္။ သူမရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေဆးရုံ ဆင္းရမယ့္ ရက္ မွာေတာ့ ေဒါက္တာသူရဟာ ကုန္က်စရိတ္တြက္ခ်က္တဲ့ဌာန မွာ သူမရဲ႕ ေနာက္ဆုံးကုန္က်ေငြ စာရင္း ျဖတ္ပုိင္း ကုိ သြားယူျပီး စာရင္းျဖတ္ပုိင္းေပၚကစာရြက္ အလည္တည့္တည့္မွာ တစုံတခုကုိေရးခ်လုိက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ျဖတ္ပုိင္းေလးကုိ သူမဆီကုိ ပုိ႕လုိက္တယ္။ သူမ ဟာလူနာ ကုန္က်ေငြ ျဖတ္ပုိင္းကုိ ဖြင္႕မၾကည့္ရဲေအာင္ပါဘဲ။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ဒီ ကုန္က်ေငြဟာ သူမတသက္လုံးရွာထားသမွ်ပုိက္ဆံ ေတြနဲ႕ ေပးဆပ္ရင္ေတာင္ လုံေလာက္မယ္လုိ႕ေတာင္ သူမ မထင္ထားလုိ႕ ပါဘဲ။
သူမဟာေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ စိတ္အားတင္းျပီး ျဖတ္ ပုိင္းေလးကုိ လွန္ၾကည့္လုိက္တယ္။ သူမ ျဖတ္ပုိင္း ေလး ကုိၾကည့္ျပီး သူမမ်က္လုံး မွာ ေတာ့ မယုံၾကည္နဳိင္တဲ့ အရာေတြနဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ေနပါတယ္။ အဲဒီမ်က္ရည္ေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္လုိ႕က်တဲ့မ်က္ရည္ေတြျဖစ္မွာပါ။ သူမျဖတ္ပုိင္းေပၚက ဖတ္လုိက္ရတဲ့ စာကေတာ့
“ ဤျဖတ္ပုိင္းအား သန္႕စင္ေသာႏြားနဳိ႕တခြက္ျဖင့္ ရွင္းျပီး ”





(တစ္ပါးသူအား ေစတနာျဖင့္ ကူညီတတ္ျခင္းသည္ ျမတ္ေသာမဂၤလာ တစ္ပါးပင္ ျဖစ္သည္။)


အညၾတ (ေခတၱ နယူး ေယာက္ခ္)
ဘာသာျပန္

ဤဘာသာျပန္အားေအာက္ပါဝက္ဖ္ဆုိဒ္မွျပန္ဆုိထား၏။အနည္းအက်င္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထားသည္။
http://www.naute.com/inspiration/glass.phtml
မူရင္းအားအထက္ေဖာ္ျပပါဝက္ဖ္ဆိုဒ္တြင္ျပန္လည္ၾကည့္ရွဳနဳိင္သည္။